بهنام

بهنام بانی و حل مشکلات اقتصادی!

هر چند این روز ها قیمت ها با دنده سنگین در حال پائین آمدن هستند و قیمت خانه متری در تهران علی الحساب نه میلیون تومان شده و گردو کیلویی 160 هزار تومان و قیمت کاغذ نسبت به چند ماه قبل سه برابر شده است ولی به گفته مقامات رده بالای مملکت همه چیز در حال برگشتن به حالت عادی و قرار گرفتن روی ریل انسجام است! به قول شاعر «با این همه معانی و این سبک و انسجام. . .  چشم حسودکورکه جز عیب ننگرد!» با این وجود جا دارد دوستان کمی در تغییر نگرش و استفاده از سایر ظرفیت ها در امورات اقتصادی بکوشند و بپذیرند استفاده از افراد در ظرفیت های متفاوت شاید گره گشای بسیاری از معضلات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و ... شود. شما ملاحظه بفرمائید جناب مودریچ که اخیراً برنده توپ طلا شده اند در 18 بازی فصل اخیر یک گل هم محض نمونه و دست گرمی وارد دروازه رقبا نکرده اند ولی بهنام بانی با یک بازی و یک گل زده ، بانی شادی 80 میلیون ایرانی شدند و هنوز تصاویر شادی پس از گل ایشان در صفحات مجازی دست به دست می شود! البته اگر به بعضی فوتبالیست ها برنخورد دویدن بهنام بانی در زمین می ارزد به راه رفتن برخی فوتبالیست های میلیاردی در بازی های رسمی! بگذریم...

حقیت امر این است که این روزها از این دست جابجایی ها زیاد دیده می شود. فوتبالیست هنر پیشه می شود و هنر پیشه ها فوتبال بازی می کنند! بازیگر مجری می شود و مجری دوبله می کند!  کارشناس کشاورزی معاون شبکه تلویزیونی می شود! خواننده بازیگر می شود ، بازیگر کنسرت برگزار می کند و قس علی هذا...

جالب اینکه در بسیاری موارد این کار جواب داده و حتی مثلاً دوستان پا به توپ نامزد جایزه بهترین بازیگر هم شده اند! فلذا پیشنهاد می شود در این گیر دار که بازار ارز و سکه و مسکن کشمشی است و اوضاع کاملاً پشت و رو شده است دوستان 4 درصدی به سایر ظرفیت ها بیاندیشند و به جای سرمایه گذاری در این بازار شل و وارفته سکه و ارز و ... به خرید آثار هنری هنرمندان بزرگ مملکت روی بیاورند! چه ایرادی دارد فرش و گبه های دستباف ایرانی، جواهرات دست ساز و آثار قلمزنی و مینیاتور، تابلوهای نقاشی و سایر صنایع دستی که خارجی ها برایشان سر و دست می شکنند، به جای دلار و سکه و مسکن و ... خرید و فروش شوند؟! هنر که از قدیم همه می دانیم نزد ایرانیان است و بس... شاید با کمی فرهنگ سازی و تغییر نگاه به هنر و جدی گرفتن اقتصاد در هنر، بخشی از مشکلات ناشورنامال اقتصادی مملکت حل شد. آن وقت خدا را چه دیدید، شاید پس از ارج نهادن به سایر هنر ها، قلم هم در این مملکت کمی ارزش پیدا کرد تا سردبیر یک نشریه از مشهد به ما نوشتن شش ستون طنز در هفته آن هم به صورت معرفتی پیشنهاد ندهد! البته شاید...