در رثای طنز!

یا اول

در رثای طنز!

به قلم وحید حاج سعیدی

بدون تردید طنز مکتوب را می توان یکی از پرمخاطب ترین ستون های یک نشریه یا رسانه نامید که طرفداران زیادی دارد و تقریباً همه مخاطبان،  خواندن این بخش را از دست نمی دهند. کوتاهی و ایجاز، جذابیت و سرگرم کننده بودن، امکان مانور و ورود به حوزه های مختلف ، داشتن هماهنگی با ذائقه بیشتر افراد جامعه، به روز بودن ، بیان درد دل اکثریت جامعه و ... از جمله دلایل رغبت خوانندگان مطبوعات و رسانه های مجازی به این بخش محسوب می شوند. اما با این وجود می بینیم هنوز بسیاری از روزنامه ها و جراید  فاقد یک ستون طنز ثابت هستند و تعداد روزنامه های کشوری که طنز ثابت و روزانه دارند از انگشتان یک دست هم فراتر نمی رود. بسیاری از روزنامه و هفته نامه و ماهنامه های کشوری و استانی حتی از ورود به این حوزه ابا دارند و آن را با سیاست های نشریه خود در تضاد می بینند! در صورتی که طنز ملایم ترین و موثر ترین نوع انتقاد و به قول قدما تکامل یافته ترین وجه نقد است که می تواند بدون ایجاد تنش و مخاصمه به بررسی و معرفی ایرادات و معضلات یک جامعه بپردازد و سایرین را از وجود این معضلات آگاه کند. آیا مسئولی که زبان مودبانه و محترمانه طنز را نمی پذیرد، آیا مدل های دیگر انتقاد را می پذیرد؟

این بی مهری به طنز در جراید و رسانه ها و به تبع آن در جشنواره های مختلف مطبوعات ، به نوعی تیشه زدن به ریشه این هنر و سنت قدیمی محسوب میشود. در جشنواره های استانی و حتی جشنواره های کشوری نظیر  جشنواره رسانه و اعتیاد، رسانه و ترافیک ، رسانه و محیط زیست ، رسانه و ... امکان رقابت در بخش های خبر، گزارش ( گزارش خبری، تحلیلی، توصیفی) ، مقاله، سر مقاله، یادداشت، نقد، عکس، طرح و تیتر، کارتون، کمیک استریپ، کاریکاتور و ... وجود دارد و تنها بخش که در این جشنواره ها به چشم نمی خورد طنز مکتوب است! حال اینکه چرا مجریان این جشنواره ها که قطعاً باید افرادی رسانه ای و مطبوعاتی باشند از ورود به حوزه طنز و گنجاندن این بخش در جشنواره ها سرباز می زنند سوالی است که گردانندگان جشنواره های مطبوعات پاسخگو باشند. دردمندانه در برخی جشنواره ها که بخش طنز وجود دارد، باز هم به همان دلیل که در ابتدای این مقال بدان اشارت رفت، افراد شرکت کننده به حد نصاب نمی رسند و بخش طنز ادغام و یا حذف می شود! علی ای حال ثمره بی توجهی به مقوله طنز و عدم رغبت و اقبال عمومی اصحاب جراید و مدیران مسئول نشریات نسبت به طنز باعث کاهش اعتبار جایگاه طنز در جراید شده است که جای بسی تاسف است و زنگ خطری جدی در این باب محسوب می شود. امید است بزرگان عرصه طنز کشور در قبال این سیاست سکوت نکنند و مدیران مسئول نشریات معتبر نیز موضع جدی تر و آگاهانه تری در قبال طنز اتخاذ کنند و با بازی دادن این ژانر در مطبوعات، زمینه های شکوفایی استعداد های جوانان و پویا شدن این مقوله در فرهنگ کشور فراهم شود. به امید آن روز