حاملگی فیک

طرح رتبه بندی فرهنگیان و حاملگی فیک ! ‏

یکی از موضوعاتی که چکش خور ملسی دارد و مثل آلودگی هوا، ریز گرد ها، تورم و گرانی، مبارزه با مفسدین اقتصادی، نمره گذاری خودروهای غیر استاندارد، چانه زنی خودروساز و پلیس راهور برای نصب کیسه هوا و ... همواره جا برای آچارکشی دارد و از دولتی به دولت ‏دیگر نقل مکان می کند ، طرح اسطقس دار و پرطمطراق «رتبه بندی فرهنگیان» است که با وجود آبستنی هفت هشت ساله، هنوز بار شیشه اش را زمین نگذاشته است تا جایی عده ای به این داستان مشکوک هستند و آن را فیک یا حتی غمباد می دانند! البته در دولت مردی که می خواست همه کار ‏ها را یک تنه انجام دهد، این طرح مثل مراسم عروسی که مراتبی دارد، همه ساله با آداب و اصول خاصی، رو نمایی و حلوا حلوا و از اجرای آن در مهر سال بعد خبر داده می شد؛ مصاحبه ها و ‏گزارش های مختلفی راجع به آن پخش و منتشر می گشت، بار روانی طرح افزایش قیمت برخی کالاها را همراه داشت، فرم های رتبه بندی در طرح ‏ها و رنگ بندی مختلف طراحی و در سایت های دولتی و غیر دولتی به نمایش گذاشته می شدند؛ کلی ساز و دهل از کشور دوست و برادر چین وارد می شد و ‏دادار دودور طرح اجرا نشده گوش فلک را کر می کرد، دست آخر یک نفر از اطاق ‏حسابداری وزرات خانه بیرون می آمد و به وزیر می گفت: «داداش داری اشتباه می زنی... بودجه ای برای اجرای این ‏طرح نداریم و فعلاً دست و بال مان خالی است!» وزیر وقت هم لبخندی می زد و پوشه طرح رتبه بندی را داخل کشو می گذاشت تا افتخار اجرای ‏این طرح سوفسطایی و فلک فرسا به وزیر بعدی برسد! ‏

البته باز هم گلی به گوشه جمال بطحایی وزیر فعلی آموزش و پرورش که فقط در یک جمله افاضه فرمودند در بودجه سال 97 ‏اعتباری برای اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان تخصیص نیافته است؛ با این وجود امیدواریم با مدیریت منابعی که انجام خواهیم داد، بخشی از این ‏طرح را مهر 97 اجرا کنیم که بحمدالله مهر هم در حال تمام شدن است و دوستان در حال انتقال افتخار اجرای این طرح به وزیر بعدی هستند. ما هم که در طول این سال ها به ادبیات خاص مسئولان اشراف کامل پیدا کرده ایم و به قولی «از تو به یک اشاره ما هم همه یوسین بولت و با سر می دویم...» فلذا نیک می دانستیم که این جملات وزیر به زبان ساده تر یعنی فعلاً کسی کیسه ای برای اجرای طرح رتبه بندی ندوزد. در واقع طرحی که قرار است با مدیریت منابع، وصله پینه و بودجه آن فراهم شود، همان بهتر که رونمایی نشود!

البته نه اینکه خدای ناکرده اصلاً بودجه نباشد. بودجه هست ولی کم است و فقط حقوق و پاداش های میلیاردی برخی مدیران بازنشسته را کفاف می دهد. در ‏جریان هستید که همین چندی قبل  14 مدیر دولتی پس از دریافت پاداش ۸۰۰ میلیونی دوباره به سر کار برگشتند. البته ‏از حق نگذریم مدیری که به حقوق و پاداش نجومی عادت کرده و حق عضویت در هیآت مدیره‌ها، حق المشاوره، حق اوقات فراغت فرزندان، حق ماموریت، حق امضاهای طلایی، وام سفر، وام تعمیر منزل، تجهیز منزل، تزئین منزل، کارانه، یارانه، پاداش های آنچنانی، پورسانت های اینچنانی و ...  گرفته که نمی تواند مثل من معلم در آژانس، بنگاه معاملات ملکی، دارو خانه، سوپر مارکت، پمپ بنزین، زمین کشاورزی و ... کار کند! در ‏ثانی همین که مدیری بعد از بازنشستگی باز هم قید زن و بچه و خانواده را می زند و فداکارانه قانون منع به کارگیری بازنشستگان را دور می زند و متواضعانه ردای خدمت به تن می کند تا جامعه از را از تجارب ارزنده خود بهره مند سازد، جای دست مریزاد و خدا قوت دارد و کماکان پرچم شایسته سالاری بالا است! ‏