مه همه محرم هستیم

ما همه مَحرم هستیم!

تفاوت در نوع نگاه مسئولان به مشکلات اقتصادی فرا رو و نحوه محاسبه نرخ های اقتصادی توسط دولت و اختلاف چشمگیر آن با مشاهدات عینی مردم عادی، باعث شده است تا اعتماد جامعه نسبت به آمارها، برنامه ها و وعده های اقتصادی دولت تا حدود زیادی کاهش پیدا کند. در حقیقت نبود یک استراتژی منسجم دولتی در اطلاع رسانی شفاف و مستدل به نحوی که از دغدغه های اساسی مردم بکاهد، بیش از هر چیز موجب بلند تر شدن دیوار بی اعتمادی بین مردم و دولت شده است. تا جایی که مردم به هیچ کدام از آمار ها، توصیه ها و وعده های اعلام شده از سوی دولت، وقعی نمی نهند و ما حصل این بی اعتمادی نیز همان طور که عیان است، بلبشوی اقتصادی لجام گسیخته است که هیچ فرد یا نهادی مسئولیت آن را عهده دار نمی شود ولی قاطبه دوستان به ضرس قاطع بر این باورند که از این مرحله عبور خواهیم کرد! اما هیچکدام از مسئولان دولتی از نحوه عبور و تبعات جبران ناپذیر این برهه حساس(!) در زندگی مردم عادی سخنی به میان نمی آورد. چرا که قطعاً مسئولان سالم و متعهد و خانوده هایشان با حقوق چند ده میلیونی و پاداش های کاملاً شرعی و قانونی در این دوران سخت، فشاری احساس نخواهند کرد و مدیران دو تابعیتی و فاسد (که بحمدلله در کشور ما وجود ندارند) با استفاده از رانت، قاچاق کالا، واردات غیر قانونی خودرو و ... از فرصت به وجود آمده نهایت استفاده را نیز خواهند برد.

در واقع مسئله ای که بیش از فشار گرانی، تورم، رکود، بیکاری و مشکلات اقتصادی پیش رو مردم را آزار می دهد، بی تدبیری، سوء مدیریت و عدم پاسخگویی شفاف از سوی مسئولان است. مردمی که برای حفظ کشور، کیان و آرمان های خود از بذل جان و مال فروگذار نکرده اند، امروز نامحرم محسوب می شوند و از مفاد قراردادها، آمارها، نحوه مشارکت ها، میزان و نوع تحریم ها، میزان کاهش فروش نفت، سهم ایران از دریای خزر، مکانیزم تعیین قیمت ارز، نقش دولت در تعیین قیمت ارز، نحوه تخصیص ارز به شرکت ها و نهاد ها، برنامه های واقعی دولت برای جلوگیری از عوارض تحریم های پیش رو، میزان درآمد و مخارج کشور، میزان واقعی صادرات، واردات و قاچاق و بسیاری ابهامات دیگر به بهانه محرمانه بودن اطلاعات مطلع نیستند ولی رسانه های غربی از جزئیات آنها مطلع هستند! این دوگانگی و عدم اعتماد به مردم یا به عبارتی نا محرم دانستن مردم منطقی نیست و مردم را در همدلی و همکاری با دولت در عبور از بحران های پیش رو مردد می سازد.

به هر روی مردمی که در همه صحنه ها در میدان حضور داشته و دارند و سخت ترین تحریم ها و جنایات اقتصادی دشمن را تحمل کرده و خم به ابرو نیاورده اند، شایسته این سکوت و بی خبری مطلق نیستند. باشد که آن را به حساب بی برنامگی دولت نگذارند!