عمو سیفی و چالش نظام آموزشی

عموسیفی و چالش نظام آموزشی!؟

دیروز صبح که به مدرسه رفتم دیدم عمو سیفی بر خلاف روزهای گذشته افاضات نمی کند و سخت سرگرم مطالعه است. از آنجا که سیف الله عین مایع ظرفشویی پریل دارای عملکرد چندگانه است و در همه امور دستی بر آتش دارد، با خودم فکر کردم حتماً این بار قصد دارد به تنهایی سرانه مطالعه مملکت را جابجا کند تا ما هم بتوانیم در بین کشورهای صاحب علم و تکنولوژی سرمان را بلند کنیم! اما دیدم کتاب درسی پایه هفتم در دست دارد. وقتی علت مطالعه صبحگاهی مشارالیه را پرسیدم گفت: حقیقت امر این است که امسال آموزش و پرورش زده به سیم آخر و همه کادر مدرسه را به اجبار برای تدریس به کلاس درس فرستاده است؛ از مدیر و معاون گرفته تا دفتر دار و ...  من می ترسم چند صباح دیگر به دلیل کمبود دبیر و جلوگیری از ایجاد اضافه کار، خدمتگزار ها و سرایدار ها را هم به کلاس درس بفرستند تا تدریس کنند! در ضمن «کاین هنوز ( بخش کوچک و جزئی) از نتایج سحر است» چرا که امسال آموزش و پرورش همه معلم های سکته کرده، سرطانی، تصادف کرده، بازنشسته و ... را به خدمت گرفته است و آنها را نیز به سنگر تعلیم و تربیت گسیل کرده است. مضاف بر اینکه امسال به دلیل کمبود بودجه از اضافه کاری معلمان خبری نیست و معلم ها باید دروس غیر تخصصی هم درس بدهند. مثلاً معلم ادبیات باید مطالعات اجتماعی درس بدهد یا معلم فنی، باید دینی و عربی آموزش بدهد؛ معلم عربی هم باید در مقطع ابتدایی تدریس کند، دبیر فیزیک، به بچه ها هنر یاد بدهد و ...  در ضمن تعدادی از معلم های مقطع متوسطه دوم را هم فرستاده اند در مقطع متوسطه اول ( همون راهنمایی سابق) تدریس کنند! گفتم: چطور سال های قبل چنین مشکلی نداشتیم. گفت: امسال بخشنامه شده که به هیچ عنوان معلم ها  نباید اضافه کار داشته نباشند و اگر در رشته ای با کمبود دبیر مواجه شدند سایر نیروها باید جور آن رشته را بکشند!

گفتم: پس تکلیف دانش آموزان و کیفیت تحصیلی آنها چه می شود؟ گفت: فعلاً پر شدن کلاس ها مهم است و همین که کلاس ها بدون دبیر نمانند کفایت است.  بعد هم خدا بزرگ است، یک فکری به حال کیفیت می کنند!

گفتم: به نظرت در سایر بلاد هم این داستان ها وجود دارد یا مختص ولایت ماست؟ گفت: از سایر استانها خبری ندارم ولی همین قدر را می دانم در ممالک غربی و کشور های توسعه یافته معلم جایگاهی والایی دارد و معتقدند شایستگی هر نظام آموزشی ، به اندازه شایستگی معلمان آن نظام است. در واقع پس از دهه 1960 میلادی به دلیل تحول در مفهوم توسعه ، " تعلیم و تربیت " در توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی جایگاهی ویژه یافت و نقش نیروی انسانی آموزش دیده و تأمین آن برای توسعه جوامع در اولویت قرار گرفت. در ربع آخر قرن بیستم ، تلاش هایی جدی در زمینه توجه به افزایش کیفیت نظام های آموزشی به عمل آمد. در همین راستا...

هنوز افاضات عمو سیفی تمام نشده بود که مدیر وارد دفتر شد و سیف الله مثل یوز پلنگ ایرانی در حال انقراض سمت آبدارخانه دوید!