احساس تورم

احساس نرخ تورم و بازی های بومی – سنتی!

این روز حکایت اقتصاد مملکت ما حکایت برنامه «ماه عسل» احسان علیخانی و «خندوانه» رامبد جوان است. البته گاهی اوقات هم که اوضاع کشمشی می شود آدم یاد برنامه عادل فردوسی پور می افتد و نمی داند که به حال فوتبال این مملکت باید خندید یا گریه سر داد! در واقع اقتصاد این روزهای مملکت بیشتر شبیه بازی های بومی – سنتی است.

-  یک فیش دارم ماهی  ۷۸ میلیون واریزی داره!

- چرا ۸۷ میلیون؟

- پس چند میلیون؟

- ۲۳۴ میلیون!

- چرا 234 میلیون و باقی داستان ....

( البته شانس آوردیم دوستان به همان سنت علاقه دارند و گرنه اگر بازی ها بر اساس مدرنیته ترتیب داده می شد و سرعت می گرفت، اصلاً بگذریم...) 

در راستای گسترش بازی های بومی – سنتی، اخیراً بازی با نرخ تورم هم در بین مسئولین رواج پیدا کرده است. غافل از اینکه «نرخ تورم» خط قرمز ما فقیر فقراست و این نرخ برای ما از ضریب جینی و ضریب فلاکت و خط فقر و ... مهم تر است و در این رابطه با احدی شوخی نداریم. بازی بازی با نرخ تورم هم بازی! به حضور فرهیخته و دانشمند شما عرض کنم هفته گذشته عادل آذر رئیس مرکز آمار ایران به همراه محمدباقر نوبخت رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و سخنگوی دولت اعلام کردند، برای اولین بار طی 25 سال گذشته نرخ تورم تک رقمی شده است. غافل از اینکه ما علاوه بر داشتن آمار نرخ تورم نقطه به نقطه، تورم حبابی، تورم ماهانه، سالیانه، تورم روستایی و سایر تورم های موجود در بازار آمار «تورم لحظه به لحظه» را نیز در جیب مان داریم! حقیقت ماجرا این است که آمارهای مرکز آمار ایران نشان می‌دهد، از اسفند ماه 88 نرخ تورم تک رقمی شده بود به طوری که در ماه مذکور تورم به 8/8 درصد رسید. این تورم تک رقمی تا آبان 89 ادامه یافت و رقم 4/9 درصد را به ثبت رساند. در واقع نرخ تورم پیش از این طی 9 ماه از اسفند 88 تا آبان 89 هم تک رقمی شده بود و این یعنی تورم، نیم قرن پیش تک رقمی نبوده بلکه پنج سال هم پیش تک رقمی شده بوده و معلوم نیست چرا دوستان سر شوخی را با تورم باز کرده‌اند و حرف شان را هم پس نمی گیرند؟

البته اگر نحوه محاسبه تورم هم مثل آمار شاغلین باشد که هر کس یک ساعت در هفته کار کند شاغل محسوب شود، نرخ تورم از این هم پائین تر خواهد آمد و ممکن است مثل ژاپن به صفر برسد و مجبور شویم تورم مصنوعی ایجاد کنیم. مستحضر هستید که در ژاپن هر گاه تولید از عرضه پیشی می گیرد و نرخ تورم به شدت کاهش پیدا می کند، دولت سعی می کند با پمپاژ منابع مالی و ایجاد تورم مصنوعی، قدرت خرید مردم را افزایش دهد!

در ضمن چند سال قبل یکی از مسئولین بانک مرکزی فرموده بودند: « گرانی قابل احساس است و توسط همه مردم احساس می شود ولی محاسبات تورم احساس کردنی نیست چرا که اندازه تغییرات سطح عمومی قیمت های کالاها و خدمات مصرفی خانوار ها (تورم) را باید محاسبه کرد آن هم بر اساس ضوابط و استاندارد های معین و این اندازه گیری با احساس نیست!»  

البته باید خدا را شاکر بود که احساس این بخش را به مردم تخفیف داده اند و بزنم به تخته نیازی به احساس محاسبات تورم نیست و گرنه معلوم نبود اگر می خواستیم تورم را با گشت و پوست مان احساس کنیم چه بلایی سرمان می آمد. در خاتمه فقط خواستم به عرض برسانم عزیزانی که در کار محاسبه نرخ تورم هستند زیاد به خودشان فشار نیاورند و اگر ما پائین آمدن نرخ تورم را احساس نمی کنیم، ایراد از حسگر های ماست و به قول پروین اعتصامی «حکمت او ماست می بندد ز دوغ / جان ما را لذت احساس نیست!»