آتش

باسمه تعالی

شراب وصل و مانور آتش سوزی!

اینکه عده ای اخیراً در کشور بُل گرفته اند و با این شرایط آب و هوایی و کمبود آب، کاسه داغ تر از آش شده اند و سازمان مراتع و جنگل ها،  محیط زیست و ... را در خصوص آتش سوزی های اخیر جنگل ها را زیر سوال برده اند، واقعاً جای تعجب فراوان دارد. اول اینکه آتش گرفتن اشجار و جنگل ها پدیده نو ظهوری نیست و در اعصار گذشته هم این داستان مسبوق به سابقه بوده است و اسناد آن هم موجود است. «یک شب آتش در نیستانی فتاد» و یا «به مازندران آتش افروختند» و قس علی هذا ... در ثانی با وجود مدیریت بحران جای هیچ نگرانی نیست و خاموش کردن آتش دیر و زود دارد ولی استثنائاً کمی سوخت و سوز هم دارد! البته نتیجه کار مهم است که همانا خاموش شدن آتش است. به قول شاعر: 

« آتش همه جا فت و فراوان داریم . . . از غرب گرفته تا گلستان داریم

                             اما دلمان محکم و قرص است همه . . . زیرا که مدیریت بحران داریم» ( با اندکی دخل و تصرف)

هر چند اطلاعات بشر در خصوص اولین آتش نشان جهان یا نحوه خاموش کردن اشجار در عصر حجر کامل نیست و در هیچ آرشیوی مطلبی در این خصوص پیدا نمی شود، ولی ذکر این نکته ضروری است که بهترین رویکرد در مقابله با بلایای طبیعی استفاده از مواهب طبیعی نظیر باران است. چون قطعاً در عصر حجر پهپاد و هلی کوپتر نبوده و نیروهای بومی هم با وجود حجم گسترده آتش جرات نزدیک شدن به محل حادثه را نداشتند و قطعاً آتش خود به خود خاموش می شده است. البته استفاده از «شراب وصل» هم در برخی نسخ خطی دیده شده است. همان ماجرای « آتش چو شراب وصل تو نوش کند . . .  از لطف سوختن فراموش کند» و باقی ماجرا... علی ای حال با عنایت به اینکه این روز ها در حل مناقشات و چالش های زیست محیطی برگزاری همایش، راه اندازی کمپین، انجام مصاحبه و تشکیل کمیته های مختلف و ... منسوخ یا به اصطلاح دمده شده است، پیشنهاد می شود در این مورد به خصوص از «راهبرد برگزاری مانور» استفاده شود. همانگونه که مستحضرید برگزاری مانور در دنیا به یکی از کلیدی ترین و اساسی ترین راهکار های مقابله با بلایای طبیعی و غیر طبیعی تبدیل شده است. فلذا با توجه به روند به رشد آتش سوزی در مناطق جنگلی در سال های اخیر و به منظور ایجاد آمادگی هر چه بیشتر در خصوص مقابله با آتش سوزی جنگل ها، پیشنهاد می شود برگزاری مانور آتش سوزی در دستور کار سازمان ها و نهاد های مربوطه قرار گیرد. البته از آنجایی که اکثر مانور ها در کشور جدی گرفته نمی شوند، توصیه می شود به منظور اثرگذاری بیشتر و عینیت بخشیدن به داستان، این مانورها را در یک لوکیشن جدی برگزار کنیم. چرا که در اکثر مانور ها نه زلزله واقعی است، نه سیل و نه آدم ربایی و گروگان گیری و اساساً امکان برگزاری مانور در چنین شرایطی مهیا نیست؛ بالتبع مجروحان و مصدومین حادثه نیز واقعی و طبیعی نیستند. اما در خصوص مانور آتش سوزی در جنگل می توانیم در یک محدوده جنگلی که پدر و مادر ندارد و هیچ کس تولیت آن را گردن نگرفته است، یک آتش سوزی مترقبه(!) ایجاد کنیم؛ از آن آتش سوزی های مشتی و تَُپل و به قول فرودسی« زمین پر ز آتش هوا پر زدود» سپس با کمک نیروهای بومی و محلی با بیل و بطری آب معدنی و شاخه درختان به مهار آن بپردازیم. حالا اگر این لابلا چهار تا پهپاد یا بالگرد هم به سناریو اضافه شد چه بهتر! در ضمن نگران سوختن واقعی درختان نباشید. چرا که در هر آتش سوزی واقعی چند صد هکتار جنگل نابود می شوند، حالا دو هکتار درخت هم در مانور بسوزند، آن هم به قصد حفظ آمادگی در مبارزه با بلایای طبیعی، به جایی بند نمی گیرد! مهم رویکرد مقابله با آتش سوزی و اهداف آن است که بحمدالله محقق می شود!