گوشت بوفالو و پرداخت یارانه به دلار!

باسمه تعالی

گوشت بوفالو و پرداخت یارانه به دلار!

در طول سال های اخیر  به مدد و همت دوستان فرهنگستان زبان و ادب پارسی و عزیزان واژه یاب، شاهد ابداع واژه های جدید نظیر رای اولی ها، روزه اولی ها، داربی اولی ها، خانه اولی ها و ... بوده ایم که در برخی موارد امتیازاتی را نیز برای این عزیزان در نظر گرفته اند. به عنوان مثال همین الان اگر شما خانه اولی باشید، دولت 80 میلیون تومان وام مسکن تپل بی درد سر و بدون هیچگونه منتی به شما اعطا می کند. اما بحث امروز ما راجع به دوستان پایونیر در امر واردات است. یعنی همان وارد کننده اولی ها(!) 

این دوستان چون تازه وارد عرصه واردات شده اند، بالتبع باید چیزی وارد کنند که جدید باشد چرا که واردات سایر کالا ها برای خودش حساب و کتاب و بزرگتر دارد!

فلذا دوستان جدید الورود در بخش پروتئین دست به واردات بوفالو از هندوستان زده اند. هر چند ما تابحال از نزدیک بوفالو ندیده ایم و شخصاً از مزایا یا مضرات بوفالو آگاهی نداریم ولی گوشت بوفالو هر چه باشد از گوشت دام های پیر و رو به موت، خمیر مرغ یا گوشت های مرغی که اخیراً رنگ می شوند و به جای گوشت قرمز به کارخانجات سوسیس و کالباس فرآوری می شود، سالم تر به نظر می رسد. 

البته گمان نکنید که دولتی ها دست روی دست گذشته اند تا عده ای در کنار واردات بی رویه کالا با سلامت مردم بازی کنند و بعد هم با پورشه به دار و درخت بزنند و خاطر خطیر سرکار خانم ابتکار را مکدر کنند. نه خیر قطعاً این طور نیست. چرا که وزرات جهاد کشاورزی اعلام کرده «هنوز مجوزی برای واردات این محصول صادر نشده است.» هر چند معاون وزیر جهاد کشاورزی از صدور مجوز واردات بوفالو برای استفاده در سویس و کالباس طی سالیان گذشته در کشور خبر داد و گفت: «امسال مجوز جدیدی در این خصوص صادر نمی شود.» به نقل از جراید

 یعنی واردات بوفالو چندان جدید هم نیست و ما زیادی حساس شده ایم و سریع دلواپس و نگران همه چیز می شویم! بالاخره بوفالو هم یک حیوان پر بازده است و گوشتش هم قطعاً خوردنی است. اصلاً بوفالو همان گاومیش است که ورژن بالاتر گاو محسوب می شود و گوشت و شیرش کمی چرب تر است. حالا یک بابایی هم پیدا شده که دوست دارد این گوشت این حیوان را وارد کشور کند. یکی روغن پالم وارد می کند، دیگری لوازم آرایش غیر مجاز و غیر استاندارد، این بابا هم گوشت بوفالو وارد می کند. بالاخره از واردات چوب بستی، زین اسب، پوسته فرمان خودرو یا دسته بیل که بهتر است. بعد هم که بار خود، فرزندان، نوادگان، نتیجگان، نبیر‌گان، احفاد، اصحاب و اذناب خویش را تا چندین نسل بست، به مرور نگران سلامتی مردم می شود و تنها واردات آن را کاهش می دهد. چون بالاخره یک عده به گوشت بوفالو عادت می کنند و حذف یکباره آن از سبد غذایی امکان پذیر نیست. 

علی ای حال ما طبق معمول بر اساس وظیفه اخلاقی و رویه خیر خواهانه ای که در طی این سال ها در پیش گرفته اسم به ارائه چند راهکار و پیشنهاد مدبرانه و فراسودمند در حوزه واردات می پردازیم: 

زنگ واردات: در سال های اخیر در کنار برگزاری همایش در خصوص مقولات مهم، به صدا در آوردن زنگ مدارس به مناسبت های مختلف نیز باب شده است. از آنجایی که واردات در کشور در سال گذشته به حدود 70 میلیارد دلار رسید و این رویکرد در حال نهادینه شدن و فراگیر شدن در همه بخش های تولیدی است، پیشنهاد می شود زنگی تحت عنوان زنگ واردات در مدارس نواخته شود و بچه ها از همان اوان کودکی با مقوله واردات کالا آشنا شوند تا در بزرگسالی با سلامت مردم شوخی نکنند و فقط کالاهای با اتیکت و شناسنامه دارد وارد کنند. چرا که بسیاری از مردم با وجود ریز گرد ها و آلودگی هوا قاچاقی زنده اند و دیگر تحمل بیماری های جدید ندارند.

پرداخت یارانه به دلار: 

از آنجایی که عده ای به در آمد های میلیاردی ریالی قانع نیستند و این در آمد ها در کنار یارانه نقدی دولت پاسخگوی نیاز های مادی این عزیزان در خصوص خرید ماشین های میلیاردی، سفر های خارجی، خرید کوه و دریا و جنگل و ... نیست، سعی در کسب در آمد بیشتر از طریق واردات کالا می کنند که این کار علاوه بر ضربه زدن به تولید ملی و ورشکستگی کارخانجات و بیکاری کارگران، باعث می شود تا سلامت مردم نیز در برخی موارد دستخوش بلند پروازی عده ای شود. فلذا پیشنهاد می شود همانطوری که دولت در کمک به اقشار آسیب پذیر هر ماه مبلغی را به عنوان یارانه پرداخت می کند، یک مبلغی هم به صورت ارزی به این عزیزان پرداخت کند تا شاید با بر آورده شدن نیاز مادی شان، عطای واردات خنزر پنزر را به لقای آن ببخشند. باور کنید با این رویکرد هم اقتصاد مملکت پویا می شود، هم کارگران بیکار نمی شوند و هم سلامت مردم نشانه نمی رود!