کیسه کشی ژاپنی در سالن همایش های صدا و سیما!

کیسه کشی ژاپنی در سالن همایش های صدا و سیما!

راستش را بخواهید ما بچه که بودیم معنای برند با معنای معاصر آن کمی تفاوت داشت و هر شرکتی جرات نمی کرد خودش را صاحب برند معرفی کند. آن موقع ها شرکت هایی که محصولاتشان گل می کرد و تنوع و کیفیت آنها زبانزد خاص و عام می شد، صاحب برند می شدند، تا جایی که اسم شرکت شان جای اسم واقعی محصول را تصاحب می کرد. به عنوان مثال برخی از مردم هنوز به جای واژه دستمال کاغذی از واژه کلینکس استفاده می کنند که یکی از شرکت های معروف تولید دستمال کاغذی و محصولات مشابه است. یا واژه های زیراکس، اکبر جوجه، تاید و ... که اسامی چند شرکت معروف هستند ولی به جای کپی کردن، مرغ سوخاری یا پودر شستشو به کار می روند. اما الان اوضاع پشت رو شده است و برند سازی همایشی و نمایشی شده و تنها چیزی که در این بین کسی برایش هویچ هم خرد نمی کند، کیفیت و تنوع محصولات، استاندارد سازی، مشتری مداری و این قبیل خرده فرمایشات است. الان کافی است شما 5/7 میلیون بپردازید، چند وقتی از دوست و همسایه درخواست کنید تا در نظرخواهی اینترنتی به شما رای بدهند، بعد هم در جشنواره ای که هزار شرکت ثبت نام کرده اند، اسم صد شرکت به عنوان برند برتر معرفی می شود و جایزه آنها را هم موکول می شود به وام ]معلوم نیست چند درصد[ یک بانک خصوصی! یعنی برند سازی فرمایشی و پولکی. مثل جایزه یا عنوان برتر خدمات پس از فروش که تا همین دو سال پیش به نام شرکت های خودرو سازی سند زده بودند و هر سال این دو شرکت این عنوان را از آن خود می کردند! 

اما نکته جالب در این همایش تبلیغ کیسه کشی ژاپنی، اتاق نمک و ماساژ ژاپنی و حضور بنیانگذار جشنواره با کفش های موزی رنگ بود.« فرشاد به‌آبادی، بنیان‌گذار جشنواره با پوششی متفاوت بر روی صحنه حاضر شد که تعجب شرکت‌کنندگان را به همراه داشت. وی با روپوش پزشکی، شلوار جین قرمز، کفش‌های موزی‌رنگ و چتری مشکی بر روی سن آمد و این کار خود را اقدامی در جهت برندسازی شخصیتی عنوان کرد. 

وی در طول سخنانش از حاضران خواست تا گوشی‌های تلفن همراه خود را در دست بگیرند، از خودشان عکس سلفی بیندازند و آن را با عنوان «همین الآن در مرکز همایش‌های صدا و سیما، یهویی» بر روی شبکه‌های اجتماعی منتشر کنند. خودش هم گوشی تلفن همراهش را به دست گرفت و به اصطلاح عکس سلفی انداخت.» ( خبرگزاری فارس- 22 دی 93)

از کفش های موزی که فاکتور بگیریم به نظر می رسد این ژاپنی های چشم بادامی در صدد ثبت جهانی کیسه کشی و دلاکی در یونسکو به نام خودشان هستند. هر چند سالهاست حمام های عمومی و خزینه های ما در حال تبدیل شدن به برج و آپارتمان و ...هستند و نسل امروز چیزی از مشت و مال، کیسه کشی و دلاکی نمی داند؛ در عوض این ژاپنی های چشم بادامی با زیرکی علاوه ایجاد اشتغال برای خودشان، در حال قالب کردن هنر ما به خودمان هستند! به هوش باشیم....