وقت شناسی در هزاره سوم!

راستش را بخواهید ما ایرانی ها نسبت به مقوله وقت حساسیت زیادی داریم و تا جایی که بتوانیم از وقت مان نهایت استفاده را می بریم و اگر خدای ناکرده چند لحظه از وقت مان جایی مثل ماندن در ترافیک های روزانه، صف سبد کالا، صف پمپ بنزین و ... تلف شود حسابی خجالت می کشیم و شرمنده می شویم به قولی «قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند . . . بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم» و ادامه ماجرا ...

در همین راستا و به منظور استفاده بهینه و هوشمندانه از وقت نیز اقدامات زیادی انجام داده ایم. به عنوان مثال در مقوله  رانندگی حاضریم در هفته به اندازه یک بوئینگ 737 کشته بدهیم ولی ذره ای از سرعتمان نکاهیم و سر ساعت به مقصد برسیم و حاضر نیستیم وقتمان را به خاطر مسائل پیش پا افتاده ای مثل رعایت سرعت مجاز، رعایت حق تقدم، رانندگی در بین خطوط و این سوسول بازی های روشنفکرانه تلف کنیم! در بحث ادامه تحصیل به جای اتلاف وقت در نوشتن پایان نامه سعی می کنیم با حضور چند دقیقه ای در یک کافی نت قال قضیه را بکنیم و در حقش دعا...

اما اوج وقت شناسی ما در قرار های کاری، جلسات ادارات و همایش ها و سخنرانی ها نمود پیدا می کند. تا جایی که در دستور کار اکثر جلسات یا در دعوت نامه همایش ها، ساعت شروع برنامه را نیم ساعت یا حتی یک ساعت زود تر قید می کنیم تا جلسه راس ساعت شروع شود!

اما ظاهراً در برخی از نقاط کشور به این موضوع توجه نکرده اند و یا شاید هم به این مقدار وقت شناسی راضی نیستند و قصد دارند، میزان بهره وری را بالاتر ببرند.

اصل خبر به روایت جراید...

«تعدادی از مدیران خراسان شمالی که با تاخیر برای شرکت در نشست شورای توسعه و برنامه ریزی استان حضور یافته بودند، با دستور استاندار، پشت در جلسه مانده و از راهیابی به جلسه محروم شدند براساس مشاهدات خبرنگار ایرنا به دستور استاندار خراسان شمالی، در سالن شهید ماژانی فرمانداری بجنورد، محل برگزاری این نشست استانی قفل شده بود.

شماری از خبرنگاران رسانه ها از جمله خبرنگار ایرنا نیز به دلیل تاخیر چند دقیقه ای از حضور در این نشست بازماندند

.» ( به نقل از نسیم نیوز – 6 آذر 93)

البته ما این داستان را به فال نیک می گیریم و تعمیم آن را در سایر استان ها خواستاریم و اگر سایر مسئولین هم تمایل به انجام چنین کاری دارند، وقت آن فرا رسیده است و به قول شاعر «صبا گر چاره داری وقت وقت است»

فقط دوستان عنایت داشته باشند، در صورت امکان خبرنگاران و عکاسان را از این همه وقت شناسی مبرا بدارند. خدا وکیلی اگر عکس از اول جلسه یا آخر جلسه گرفته شود، توفیر چندانی ندارد ولی پیش خودمان بماند، در مجموع وقت شناسی چیز خوبی است. وقت همگی به خیر و شادی...