شکارچی، بد – شکار کُش، خوب!

هر چند اطلاعات دقیقی از اولین شکارچی غار نشین در اختیار نیست، ولی خدا را شکر اطلاعات مربوط به نحوه شکار توسط اجداد غار نشین ما، به طور کامل به نسل های بعدی منتقل شده است و روز به روز هم این صنعت مفرح و پویا پیشرفته تر شده است تا جایی که امروزه علاوه بر به کار گیری انواع سلاح های مدرن و پیشرفته، استفاده از تور، سیم، جریان الکتریسیته، تله، سَم، تعقیب شکار با موتور و سایر روش های ناجوانمردانه نیز مد شده است. البته ما تا امروز فکر می کردیم شکار چیان به دو دسته «شکارچی» و «شکارچی نما» تقسیم می شوند؛ اما امروز متوجه شدیم که این تقسیم بندی بالکل اشتباه است و تقسیم بندی این عزیزان به دو دسته «شکارچی» و «شکارکش» صحیح است! در ضمن این تقسیم بندی را یکی از روسای ارشد سازمان حفاظت از محیط زیست افاضه فرموده اند. اصل سند به روایت جراید...

«شکارچی ها همه حیوانات را شکار می کنند؛ اما شکار کش ها حیواناتی را که دارای ژن بد و خصلت معیوب هستند می کشند که عیب و نقص ژن آنها به دیگر همنوعان خود منتقل نشود!» (روز نامه جوان – 20 شهریور 93)

ملاحظه فرمودید که در طول این سال ها به دلیل غفلت اهل قلم در شناسایی این بزرگواران، چه تهمت های ناروایی به عزیزان شکار کش تحمیل شد. جا دارد زمین دهان باز کند و حقیر با رعایت اصول زیست محیطی به نمایندگی از تمام کسانی که در طول این سالها گناه «شکار کش ها » را شستشو دادند و آنها را مورد انواع و اقسام هجمه های روانی و فرهنگی دارند، زیر زمین بروم و تبدیل به آب معدنی شوم! علی ای حال با عنایت به اینکه ندانستن عیب نیست و حالا که دوستان متوجه اصل ماجرا شدند جا دارد نگرش خود را تغییر دهند و بابت این خدمت خالصانه و بی منت شکار کش ها از آنان تجلیل شایسته به عمل بیاورند. البته این علم که فردی از راه دور یا حتی از دریچه دوربین، در زمین و هوا قادر به تشخیص ژن معیوب در حیوانات و پرندگان است، لدنی است یا اکتسابی، دانشگاهی است یا تجربی، غریزی است یا محیطی، بر ما هم پوشیده است و شما هم زیاد گیر ندهید. در ضمن این که چرا عزیزان شکار کش فقط قادر به تشخیص ژن معیوب حیوانات و پرندگان حلال گوشت نظیر بزکوهی، کل، میش، قوچ، مارال، غزال، مرغابی و غاز وحشی و چنگر  هستند هم بماند برای بعد...

در ادامه با توجه به لزوم برنامه ریزی در بهره برداری بهینه از غریزه ذاتی تشخیص ژن های معیوب و  ناهنجاری های دام و طیور از فواصل دور، چند پیشنهاد سوفسطائی در این خصوص ارائه می گردد:

الف) ایجاد رشته دانشگاهی: با توجه به گسترش روز افزون شکار در مناطق مختلف پیشنهاد می شود، یک رشته دانشگاهی با عنوان « تشخیص ژن معیوب از راه دور» ایجاد شود تا علاوه بر جلوگیری از گسترش ناهنجاری های ژنتیک در حیوانات، به تکثیر حیوانات تپل و چاق و چله نیز کمک کنیم.

ب) شکار حیوانات نا باب: از آنجایی که تعداد حیوانات نا باب در جنگل ]که به مکر و حیله و پدر سوخته بازی مشهورند و ممکن است زمینه های فساد اخلاقی سایر حیوانات را فراهم کنند،[ کم نیست؛ پیشنهاد می شود این دوستان شکار کش بلا تشبیه کمی تلاش کنند، شاید بتوانند با استفاده از ویژگی های منحصر به فرد خود، حیوات مذکور را نیز شناسایی و شکار کنند! 

وحید حاج سعیدی