«بَنزن» خونم رفته بالا!

هر چند دولت تدبیر و امید با اجرای طرح «تحول در نظام سلامت» خیال مردم را راحت کرده و مردم با آسودگی خیال می توانند مریض شوند و فقط با پرداخت 10 در صد از هزینه های بیمارستانی، حالش را ببرند، ولی این دلیل نمی شود ما همه کارها را روی دوش دولت بیندازیم و در راستای توسعه سلامت همگانی گام برنداریم. فلذا امروز اگر ریا نباشد قصد داریم اندکی درباره سلامت مردم و رابطه آن با «بَنزن» موجود در هوا افاضه کنیم و با رهنمود های سوفسطایی و نازک اندیشانه مان راه را برای توسعه سلامت عمومی اتوبان کنیم. و اما «بَنزن»...
اینکه بنزن چیست و در کجای صنعت مورد استفاده قرار می گیرد ما بی اطلاعیم ولی جناب آقای دکتر سعید متصدی، معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست در نشست خبری فرمودند: «… از اواسط سال ۸۹ بحث اضافه کردن بنزین پتروشیمی به سوخت کشور مطرح شد، در حالی که در هیچ جای دنیا موضوعی به اسم بنزین پتروشیمی نداریم.» معاون محیط زیست در همین مصاحبه به تحقیقات علمی در این سازمان و دانشگاه شهید بهشتی درباره آلودگی‌های بنزین پتروشیمی اشاره کرد و گفت: «در حالی که استاندارد بَنزن موجود در هوا] گلاب به روتون[، 5/1 پی‌پی‌بی است، اندازه‌گیری‌ها و مدارک مستند نشان می‌دهد که میزان بَنزن موجود در هوا در سال های اولیه ورود بنزین پتروشیمی یعنی سال ۸۹، ۹۰۰ پی‌پی‌بی، و طی سالهای ۹۰ و ۹۱ یعنی زمانی که بنزین پتروشیمی‌ها از پیرولیز به ریفورمیت تبدیل شد به ۳۰۰ تا ۳۶۰ پی‌پی‌بی و در اسفند ۹۲ به ۱۱۹ پی‌پی‌بی رسید.» ایشان همچنین اعلام کرد: «بَنزن، آلاینده سرطان زای قطعی است و سبب سرطان خون در بزرگسالان و کودکان می‌شود.» ( اطلاعات – 26 خرداد 93)

راستش را بخواهید حقیقت ماجرا این است که چند وقتی است عده ای که به هیچ عنوان دوست ندارند پایتخت کشور جابجا شود و این عزیزان الاخون والاخون شوند، دوره افتاده اند و قصد دارند با مطرح کردن مسائل پیش پا افتاده ای نظیر سرطان زا بودن بَنزن و مسائلی از این دست، ته دل ملت را خالی کنند تا ملت مثلاً کمتر از خودرو استفاده کنند یا فقط برای کار ضروری از خانه خارج شوند یا اینکه زبانم لال از تهران مهاجرت کنند. غافل از اینکه چنین روش هایی دیگر قدیمی و به اصطلاح عقلای روشنفکر قوم، دِمُده شده و گنده تر از بَنزن هم توان جلوگیری از دور دور کردن با خودرو و سوزاندن بنزین یارانه ای و زیر قیمت فوب را ندارد!  البته پراکندن چنین شایعاتی پدیده نوظهوری نیست و مسبوق به سابقه است. از شایعه وجود نیترات در آب و کادمیم در برنج گرفته تا سرطان زا بودن پارازیت های مخابرات و آغشته بودن سیگار های وارداتی به ماده رادیو اکتیویته پلونیوم و ... که همگی به سلامتی و خیر و خوشی به طرفه العینی تکذیب شدند و مشکل حل شد!
هر چند برای حقیر اظهر من الشمس است که تا چند وقت دیگر ]روم به دیوار ، عصاره افسنطین به روتون[ وجود این همه پی پی بی بَنزن در هوای تهران تکذیب می شود ولی از آنجایی که موضوع سلامت هموطنان در میان است و ما هم همانطور که مستحضرید «خامه ی رد بر سر هر بد کشیم»، به شیوه مالوف و رسم معهود، تا تکذیب شدن ماجرا از بیخ، چند رهنمود و راهکار مدبرانه و اساسی ارائه می کنیم:
الف) آگاهی بخشی از طریق رسانه ملی: با توجه به اهمیت موضوع، می توان از پتانسیل صدا و سیما در آگاهی بخشی و اعلام خطرات و مضرات این ماده ]علی الخصوص برای کودکان[ استفاده کرد. مثلاً می توان در مسابقه تلفنی مُروا در کنار سوالات «آیا ماست سفید است؟» و «آیا بستنی داغ است؟»، سوال « آیا بَنزن خطرناک است؟» را نیز اضافه کرد!
ب) اندازه گیری میزان بَنزن در آزمایشگاه ها: پیشنهاد می شود به جای سیاه نمایی و ترساندن مردم و دم به دقیقه اعلام میزان مواد شیمیایی موجود در هوا، میزان آلاینده ها را در خون افراد بررسی کنیم. مثلاً هنگام آزمایش خون افراد برای تعیین میزان قند، اوره، کلسترول و ... میزان بنزن، کادمیم یا نیترات خون افراد هم مشخص شود. در صورت اجرای این طرح از این به بعد مردم به صورت خود جوش در کنار بررسی میزان کلسترول، قند، اوره و ... حواس شان به بَنزن و کادمیم و سایر مشتقات شیمیایی موجود در بدن شان نیز خواهند بود و با خود مراقبتی  مقدار آن را بالانس می کنند! با این اوضاع ممکن در آینده شاهد چنین مکالماتی نیز باشیم.
- رضا بیا بریم با ماشین دور دور کنیم.
- ممنون. یک مقدار بَنزن خونم رفته بالا، نمی تونم بیام!