ما از قبل می دونستیم!

اینکه «شما می دونستید یا نه» برای ما ملاک نیست. فعلاً اوضاع بد جور کشمشی است و دولت به شدت و با تمام قوا، در تلاش است مشکل را به یک نحوی سر و سامان بدهد. ببخشید ما امروز پا برهنه و بدون مقدمه وارد بحث اصلی شدیم. راستش را بخواهید صحبت از یارانه و مخلّفات آن است. طرف را یارانه را دودستی چسبیده و ول کن نیست، بعد در برنامه رسانه ملی یا در نشریات مصاحبه می کند« ما از قبل می دونستیم که این سیستم جواب نمی دهد! پرداخت یارانه به این مدل اصولی نیست و قس علی هذا...» وقتی هم موقع راهکار دادن می شود و به قولی « گو در این کار بفرما نظری بهتر از این» مثل مرد خوف می کند و سکوت اختیار می کند. برادر من شما که از همه طرح ها انتقاد می کنید، یک راهکاری، یک ایده ای، یک چیزی... بالاخره شما سواد انتقاد کردن و زیر سوال بردن همه چیز و همه کس را دارید، حتماً نصف آن هم سواد پیشنهاد دادن و ارائه طرح و نظر هم دارید! اگر هم چیزی به ذهن مبارک خطور نمی کند، پس لطفاً گوش کنید تا از رهنمود های مدبرانه حقیر چیزی عایدتان شود.

راستش را بخواهید ماجرای یارانه خیلی پیچیده و در هم تنیده شده است؛ فی الواقع «از دور می‌برد دل و نزدیک زهره را!» دولت قبلی با جراحی اقتصادی، به زور یارانه را در جیب مردم گذاشت؛ تا جایی که برخی از عزیزان افاغنه یا حتی دوستان خارج نشین هم از این یارانه بهره می برند. دولت فعلی هم با راه اندازی کمپین های « نه به یارانه» و « یارانه حیا کن ... خزانه رو رها کن» و طرح هایی از این دست در صدد حذف رمانتیک و بدون درد و خونریزی یارانه است. تا جایی که شاعری در رسای حذف یارانه چنین سروده« ای مثل صبح آمده از لمس آفتاب ... من سردم است، پیرهنت را به من بده/  حالی شبیه عشق رها شو درون من . . . یارانه قشنگ خودت را به من بده»  که فعلاً هم برخی جو گیر شده اند و با سلام و صلوات از دریافت یارانه انصراف داده اند. اما اینکه تصور کنیم با انصراف خود جوش مشکل این کسری بودجه تپل و اسطقس دار، مرتفع خواهد شد، به دوستان اطمینان بدهیم که از این خبر ها نیست و حل این نکته بدین فکر خطا نتوان کرد.
اما چاره کار... از قدیم گفته اند: «از چراغی بسیار چراغ‌ها توان افروخت» ما هم که هیچگاه بخل نداشته و نخواهیم داشت و شهرام و بهرام برایمان فرقی نمی کند، چراغ اول را با رعایت اصول زیست محیطی روشن می کنیم و راهکار های هرمنوتیک خود را در خصوص یارانه، در اختیار متولیان امر قرار می دهیم:
الف) حذف یارانه با سیستم شل کن سفت کن: دقت کرده اید هر از گاهی دولت پیچ فیلترینگ را یا دسترسی به فیس بوک را شل می کند، بعد هم یواشکی رصد می کند که چه خبر است و مردم چه کار می کنند؟! پیشنهاد می شود یارانه برخی از افراد را به بهانه اختلال در سیستم شتاب یا گیر کردن لنگر کشتی به سیم تلفن، موقتاً قطع کنیم. اگر صدایشان در آمد، دوباره وصل کنیم؛ اگر هم اعتراض نداشتند که به سلامتی « سکوت نشانه رضاست!»
ب: اعمال سیاست های تشویقی: یکی دیگر از راه های انصراف مسالمت آمیز یارانه، اعمال سیاست های تشویقی است. اعطای وام های کم بهره و دراز مدت، فراهم کردن امکان ادامه تحصیل در یک مقطع بالاتر، جراحی بینی بدون نوبت، یک سال صحبت رایگان با تلفن همراه و ... از جمله راهکار های انصراف داوطلبانه از یارانه با کمترین هزینه است!