شب به خیر سینما!

هر چند نقد در حوزه هنر هفتم یا همان سینمای خودمان، احتیاج به ظاهر متفاوت و ملزومات خاصی نظیر دستمال گردن، بند عینک و بندیلک (همان بند هیکل سابق) دارد ولی عجالتاً ما امروز تصمیم گرفتیم اگر ریا نباشد دست خالی و با همین ظاهر روتوش نشده خودمان راجع به سینمای مملکت اظهار نظر کنیم آن هم به شدت و با تمام قوا. البته از شما چه پنهان راجع به خود سینما که نه؛ چرا که این سینمای معنا گرا با هنر پیشه های معناگرا تر که اصلاً حرف ندارد، ما می خواهیم از دود و دم پخش شده در فضای سینما و جشنواره امسال صحبت کنیم. چرا بیخودی سرفه می کنی پدر جان؟!  چرا سیاه نمایی می کنی؟ منظور از دود و دم در سینما استفاده بیش از حد از «سیگار» توسط شخصیت ها و هنرپیشگان  فیلم های سینمایی شرکت داده شده در جشنواره فجر امسال است که گویی سیگار بخشی از اکسسوار فیلم ها است. در اکثر فیلم های امسال این بزرگواران در شاد ترین لحضات به سیگار پناه می بردند و در اوج مصائب و گرفتاری های روحی و روانی هم سیگاری آتش می زدند و در یک کلام دم دست ترین و آنی ترین راهکار حل مشکلات اقتصادی، روانی، اجتماعی و ... را پناه بردن به این هدیه سرخپوست ها به کریستف کلمب می دانستند و آدم را یاد این جمله می انداختند که «اگر باشی یا نباشی زندگی می گذرد !اگر باشی با تو... اگر نباشی با سیگار!» البته برخی از هنرپیشگان پا را از موکت شان هم کمی فراتر گذاشته بودند و چنان با ولع و لذتی وصف ناشدنی حشیش می کشیدند ( البته در فیلم) که انگار جد اندر جد معتاد بالفطره بوده اند! فقط کم مانده بود که هنرپیشگان فیلم تاریخی «رستاخیز» ساخته احمد رضا درویش هم همرنگ جماعت شوند و از لای دستارشان یک چپق نیم متری در بیاورند تا جنس جور شود که ظاهراً بنا به ملاحظات تاریخی و تقدم و تاخر در اختراع چپق این امر محقق نشد! در واقع جشنواره فیلم فجر امسال را باید یکی از دودآلود ترین جشنواره ها دانست که تقریباً در اکثر فیلم های به نمایش در آمده، این دود سیگار بود که بی حساب و کتاب به هوا می رفت و به قولی ز دود دهان ها جهان تیره گون... تا جایی که بعد از اکران فیلم ها در سالن و و محوطه بیرونی سالن جشنواره، الگو برداری از هنرپیشگان به کرات مشاهده می شد. علی ای حال با عنایت به اینکه الگوبرداری از هنرپیشگان و سایر افراد مشهور جامعه توسط نسل جوان امری بدیهی و طبیعی است و ممکن است هر آنچه بر و بچه های انجمن مبارزه با دخانیات و کمپین های ترک سیگار رشته اند، یک شبه پنبه شود ما سعی می کنیم طوری که به کسی بر نخورد(چون هنرمندان روحیه حساس و شکننده ای دارند) ، رهنمود های ضد دودی خودمان را ارائه کنیم: الف) دود سفید: رسم و رسومات عجیب در سینما فراوان است از فرش قرمز گرفته تا سایر داستان ها ... فقط دوستان عنایت داشته باشند یک وقت هوس نکنند، هنگام اعطای جوایز دود سفید از دود کش برج میلاد به هوا بلند کنند. چون همین طوری هم خلق الله به زور نفس می کشند. ب) شب به خیر سینما: بعد از اجرای طرح «سلام سینما» مردم در حال آشتی کردن با سینما هستند و برخی بعد از چهل سال دوباره به سالن سینما ها سلام گفتند. نشود خدای ناکرده با پخش فیلم های دودی خانواده ها برای هیمشه قید سینما را بزنند و طرح« شب به خیر سینما» را کلید بزنند! از ما گفتن بود...