گزینه های داخل کشوی میز!

راستش را بخواهید این روز ها به هر طرف که نگاه می کنیم صحبت از گزینه های روی میز است. از حامد زمانی خواننده عزیز و انقلابی گرفته تا مردم کوچه و خیابان از دانش آموز و استاد گرفته تا زن و مرد، بزرگ و کوچک، پیر و جوان و ... که همه و همه گزینه های روی میز را همنوا با حامد زمانی زمزمه می کنند. البته یک عده هم در ینگه دینا که از قضا خودشان را کدخدای دهکده جهانی و نخود هر آبگوشت می دانند، از گزینه های پوسیده و نخ نمای روی میز شان صحبت می کنند. البته فعلاً که به جز هارت و پورت و یا به عبارتی قمپز در کردن( شلیک توپ با تیر های مشقی که در دوره عثمانی ها مد بود) و تحریم های ناجوانمردانه و ناعادلانه، ما که چیز دیگری ندیدیم! اصلاً ما بالاخره نفهمیدیم این بندگان خدا نفهم هستند، یا خودشان را به نفهمی زده اند که قدرت ایران و ایرانی جماعت را دست کم گرفته اند. به قول سردار فدوی فرمانده نیروی دریائی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی «وقتی ناو هواپیمابرتان را با 5 هزار خدمه در حال غرق شدن در خلیج فارس دیدید، آن وقت به قدرت سپاه پی می برید.» به نقل از جراید
علی ای حال با اینکه ملت همیشه در صحنه پاسخ شفاف و روشن خود را روز 22 بهمن به دولتمردان آمریکا داد ولی دلیل نمی شود ما در این رابطه سکوت کنیم. فلذا با عنایت تجارب ارزشمندمان در حل موضوعات و مناقشات مختلف داخلی و بین المللی، چند پیشنهاد برای دولتمردان آمریکا داریم. هر چند اینان پر رو تر و نفهم تر از این هستند که عمق و مفهوم پیام ما را درک کنند، چرا که اگر نبودند در طول این 35 سال یک چیزهایی دستگیرشان می شد. بنده معتقدم حالا که در طول این سی سال گزینه های روی میز شما شامل کودتا، تحریم، تهدید، ترور بزرگان و دانشمندان، شلیک به هواپیمای مسافر بری، ترساندن سایر کشور ها حتی در مورد آب خوردن با ایران سر یک میز، راه اندازی پروژه اسلام هراسی، جنگ تحمیلی، جنگ نرم، جنگ سرد، جنگ ولرم و .... جواب نداد، یک نگاهی هم به گزینه های داخل کشوی میز بیاندازید جای دوری نمی رود:
الف) نوشتن غلط کردم نامه: اگر ملا بنویسی، کاتبی، کسی دور و برتان هست از ایشان بخواهید چند خط عذر خواهی در قالب «غلط کردم نامه» خطاب به مردم ایران اصلاً خطاب به مردم کل دنیا بنویسد و از همه بابت این چند قرن خونخواری، شرارت، جنگ افروزی و وحشی بازی عذر خواهی کنید.
ب) اقرار به قدرت و اقتدار ایران: بیش از سه دهه است محاسبات شما در مورد ایران اشتباه از آب در می آید. باور کنید سی سال زمان کمی نیست. سن 10 تا خر پیر است! در این مدت اگر به دسته بیل آب داده بودید، میوه می داد. ما نمی دانیم شما هم از سنگ پا استفاده می کنید یا خیر ولی در کشور ما در این مواقع به طرف می گویند رو که نیست سنگ پای یکی از شهر های مرکزی ایران است! به نظر دیگر وقت آن رسیده اقتدار کشور و مردم ما را به رسمیت بشمارید و برای مردم ما احترام قائل شوید.
پ) چال کردن میز: در خاتمه نیز توصیه می کنیم قبل از این که جهنم دیگری مثل ویتام و عراق و افغانستان برای خودتان بسازید و لقمه دیگری در گلویتان گیر کند، گزینه های روی این میز کذایی تان را برای همیشه چال کنید. از ما گفتن بود...