ستاد نظارت بر هدایای میلیونی!

هر چند از قدیم و ندیم گفته اند در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست ولی با این ماجرا های اخیر دیگر کسی جرات نمی کند کار خیر انجام بدهد و به کسی هدیه بدهد یا هدیه دریافت کند. تا جایی که ما خبر داریم هدیه دادن و گرفتن هدیه یکی از سنت های پسندیده است که مورد اقبال عمومی همه است و شهرام و بهرام ندارد. در ضمن این فرآیند از این پدیده های نو ظهور هم نیست و به شهادت تاریخ در گذشته هم رد و بدل کردن هدایای تپل هم مرسوم بوده و مردم وقتی ذوق می کردند با بر انداز کردن یکدیگر با توجه به وزن طرف به هم هدیه می دادند. سند منظوم: «چو بابک شنید این سخن گشت شاد . . . بر اندازه شان یک به یک هدیه داد» اما ظاهراً در عصر جدید هدیه گرفتن هم برای خودش آدابی دارد و در مقاطعی حتی باید منکر دریافت هدایای کارتی شوید! علی ای حال با عنایت به ریشه دار بودن این فرهنگ و لزوم اشاعه آن به شکل صحیح و مرسوم و متداول چند پیشنهاد ارائه می شود:

الف) فرهنگ سازی: پیشنهاد می شود اقوام رسانه ای همچون عموهای فیتیله ای، عمو قناد، خاله شادونه، عموپورنگ،عمو مهربون، خاله رویا در برنامه های خود روی فرهنگ دریافت هدیه علی الخصوص کارت هدیه کار کنند و فرهنگ سازی کنند تا دو روز دیگر که بچه بزرگ شد از هر کسی کارت هدیه نگیرد!
ب) اعلام نرخ رسمی: بسیاری از افراد بعد از اینکه مشکل شان در اداره ای حل شد یا از غذای رستورانی خوششان آمد معمولاً به صورت خود جوش و داوطلبانه مبلغی به عنوان انعام پرداخت می کنند. پیشنهاد می شود نرخ رسمی و قانونی این قبیل پرداختی ها نظیر انعام، پول چایی، شاگردونی بچه ها، عیدی و ... مصوب شود تا هر دریافت و پرداختی غیر قانونی اعلام نشود و ملت به خاطر چندرغاز مجبور به حضور در دادگاه نشوند.
پ) جمع آوری کارت های هدیه: بانک مرکزی به ارسال بخشنامه ای به همه بانک ها، زمینه جمع آوری کارت های هدیه را فراهم کند تا مثل گذشته مردم برای هدیه دادن به کتاب و شاخه گل و امثالهم بسنده کنند.
ت) ستاد نظارت بر هدایای خودجوش: در برخی ادارات که معمولاً پرداخت و دریافت چنین هدایایی مرسوم است، یک ستاد نظارت تشکیل شود، تا علاوه بر رعایت نرخ مصوب، دست واسطه ها نیز کوتاه شود!