سندرم انتقاد پیش از موعد!

از موقعی که اینترنت و اینترانت و اکسترانت پا به عرصه سیستم ارتباطی و اطلاعاتی گذاشته اند، کسب اخبار و اطلاعات و تحقیق راجع به موضوعات مختلف از بار گذاشتن آبگوشت بزباش راحت تر شده و کافی است فقط چند دکمه را فرت و فرت فشار دهید تا تمام اطلاعات روی دایره بیایند. اما ما دیروز هر قدر بلاتشبیه زور زدیم که راجع به بیماری « سندرم انتقاد پیش از موعد» اطلاعاتی به دست بیاوریم موفق نشدیم. فلذا به ناچار به اینترنت زنده دوران همان عمو سیفی خودمان - سرایدار مدرسه- مراجعه کردیم تا بلکه چیزی دستمان بیاید. عمو سیفی که خودش داشت درباره «بررسی مقایسه ای اثر آپوپتوزیس نوتروفیلها توسط میکروب پسودوموناس آئروژینوازا در نوزادان» در دنیای وب تحقیق می کرد، « سندرم انتقاد پیش از موعد» را نوعی بیماری واگیر دار ویژه دوزیستان سیاسی دانست و گفت:« این بیماری ویژه کسانی است از دوران کودکی ناف آنها را با انتقاد بسته اند و روزشان بدون انتقاد سر نمی شود. این افراد در هیچ شرایطی ویژگی های مثبت و اقدامات ثواب را نمی بینند و همواره به دنبال کاستی ها و نقاط ضعف هستند. حتی در برخی نسخ آمده است که این جماعت گاهی اوقات قبل از رویدادی دو مقاله به رشته تحریر در می آورند و با توجه به اقتضای زمانه آنها را منتشر می کنند!» در واقع این جماعت به فرموده مولانا« بر سر خرمن به وقت انتقاد . . . عین فلاحان ز حق جویند باد» علی ایحال با عنایت فرمایشات تیتانیوم بار عمو سیفی، ما نیز چند رهنمود فلک فرسا و مدبرانه پیشنهاد می کنیم شاید در این میانه یا بستان آباد یکی کارگر شود: الف) لیوان درمانی: توصیه می شود این دوستان منتقد بالفطره یک دست لیوان شش تایی از تولیدات کارخانجات اصفهان یا هر جای دیگر این مملکت خریداری کنند( عنایت داشته باشید محصول حتماً باید ایرانی باشد) و هر شش تا را تا نیمه آب ریخته و هر روز سه وعده به تماشای نیمه پر و نیمه خالی این لیوان ها مبادرت کنند تا قوه بصری آنها نسبت به دیدن نیمه پر لیوان هم عادت کند! ب) نعل درمانی: توصیه دیگر این که این دوستان باید 6 یا 12 عدد نعل استیل خریداری کنند و در روز دو نوبت صبح و شب با چکش به نعل و میخ ضربه بزنند تا به هارمونی و توازن «یکی به میخ یکی به نعل» برسند!