خشت نو از قالب دیگر بزن!

حتماً شما هم با دیدن این عنوان خیال کردید که منظور ما از خشت، همان خشت زدن و خدای ناکرده خالی بندی است. ولی جسارتاً خدمت شما عرض کنم که کلهم اشتباه فکر کرده اید... اولاً بعد از راه افتادن خطوط آجر ایتال و سایر آجر های صنعتی اساساً دیگر خشتی تولید نمی شود که ادعا کنیم «آن خشت بود که پر توان زد» در ثانی در دنیای دیجیتال امروز با وجود دستگاه های تصویر برداری و صدا برداری و ... و وجود خبرنگاران زبده و چیره دست که مو را از ماست می کشند، دیگر کسی جرات خالی بندی و خشتمالی ندارد! در ضمن از آنجایی که فعلاً اعضای کابینه جدید املا ننوشته اند ما هم مجبوریم به سازمانهای دیگر سرک بکشیم و راجع به عملکرد و ملاحظات شان افاضات کنیم! یکی از این سازمان های پر ماجرا، سازمان عریض و طویل صدا و سیما است که میزان نانی که به یکدیگر قرض می دهند- علی الخصوص بعد از پخش یک سریال در ماه مبارک- از کل میزان نانی که در استان های شمالی کشور مصرف می شود، بیشتر است!
یکی از ویژگیهای سریال های ماه مبارک رمضان، پخش آنها در زمان پهن بودن سفره روزه داران است که و اینکه کدام سریال زودتر پخش شود هم برای خودش ماجرایی دارد! ما ایرانی ها هم که بدون تلویزیون لقمه از گلویمان پائین نمی رود و باید با دهن پر با شخصیت های این سریال ها اظهار همدردی کنیم، حرص بخوریم، نگران شویم و گاهی اوقات هم نفرین کنیم و به هر چه مواد فروش و نامرد و خیانکار بد بیراه بگوئیم! در طول پخش سریال یا بعد از اتمام آن، روزنامه این سازمان، مصاحبه های کشدار با عوامل، هنرپیشگان، نویسندگان، نوازندگان و ... انجام می دهد. بعد از پخش سریال هم بالتبع باید شاهد پخش پشت صحنه سریال و زحمات جان فرسا و طاقت فرسای این بزرگواران در سرما و گرما باشیم. بماند که در اعیاد، وقتی خشگیری فیلم های 50 سال پیش چارلی چاپلین و لورل هاردی طول می کشد، در یک دکور مدوّر هنرپیشگان سریال با زن و بچه و اهل و عیال برای تبریک عید در قاب جادویی ظاهر می شوند و عید را به ما تبریک می گویند. به قول سلمان ساوجی « تدبیر کار اهل هنر، خرق عادت است» شما که ریش و قیچی و آرد و خمیر و قالب دستتان است؛ ترا به خدا در ساخت سریال های بعدی واقعیت های اجتماعی را نیز در نظر بگیرید تا این قدر طنز و پیامک برای محمد جواد و اردلان نسازند! موفق باشید...