سندرم ولع دارویی!

ما همیشه خدا فکر می کردیم سندیکا فقط مال کامیون داران است، اما امروز متوجه شدیم که دارو سازان هم سندیکا دارند! تازه این سندیکا رئیس هم دارد که در آخرین عرایض شان اعلام نموده اند انباشت دارو در گمرک و ولع مردم عامل کمبود دارو است! البته در این روز های آخر دولت نهم میزان بیشینه و کمینه فرمایشات سوفسطایی از کوک خارج شده است چرا که ابتدای اسفند 91، سرپرست سابق وزارت بهداشت و وزیر فعلی هم کمبود دارو را احساس فراگیر شده در جامعه -و نه واقعیت!- دانسته و همین احساس را هم به وجود آمده از یک رویکرد مردمی عنوان فرموده بودند! یکی دیگر از مسئولین هم «ذخیره دارو» توسط مردم را عامل احساس کمبود(!) در جامعه ذکر کرده است! ( سایت تابناک- 27 تیر 92) درست است مصرف دارو در کشور ما با مصرف تنقلات و خروس قندی چندان توفیری ندارد و به قولی «خوشست تلخی دارو و سیلی استاد»؛ ولی این امر جدیدی نیست و در گذشته های دور هم مسبوق به سابقه بوده و اسناد آن نیز موجود است تا جایی که دارو را شاباش می کردند و خلق الله خمره خمره دارو مصرف می کردند! اسناد منظوم: «شاباش زهی دارو دل‌های کبابی را» و یا «در خمره چه داری گفت داروی دل غمگین» وقس علی هذا القیاس... الا ایحال چند وقتی است که خوشی تلخی دارو(!)از مردم سلب شده و پیشنهاد می شود دولت به جای فرا فکنی و تهمت ولع دارویی به مردم، به پیشنهاد های عملی ما هم فکر کند: الف) روز بدون دارو: اگر خاطر مبارکتان باشد 21 تیر ماه روز بدون نایلکس اعلام شد و ملت وسایلی را که از مغازه ها خریداری می کردند، داخل جیب شان یا داشبورد ماشین ریختند! پیشنهاد می شود در طول سال هم چند روز، به عنوان روز های بدون دارو اعلام شود. مثلاً روز بدون قرص، روز بدون آنتی بیوتیک، روز بدون آمپول و ... ب) جلوگیری از مریضی خودسرانه: چطور برای جلوگیری از مصرف خودسرانه دارو، بیلبورد و کاتالوگ تهیه می کنیم. برای جلوگیری از مریضی خودسرانه هم برنامه ریزی کنیم تا مردم بر اساس داروهای موجود در کشور دچار بیماری شوند! پ) پروسیجر های جدید: به جای توسعه صنعت دارو از روش های جایگزین نظیر آب درمانی، خواب درمانی، بازی درمانی، رانت درمانی و ... استفاده شود. با این روش ها دیگر به جای اینکه مردم دنبال دارو بدوند، دارو در به در دنبال مریض می گردد و به قولی « گریزان درد و دارو در پی تو» سالم باشید...