سایه بانش همه قسط!

از قدیم و ندیم گفته اند از کار نیک و کننده آن باید تقدیر کرد. حقیقتاً دقت و وسواس برخی کارمندان بانک ها در تنظیم پرونده های وام و امانتداری و حفظ بیت المال ستودنی است. مو لای درز آن نمی رود. اما اصل داستان...ریا نباشد ما امسال بعد از بیست سال کارمندی خانه ای ساخته ایم، سایه بانش همه عشق ... ببخشید خانه ای کلنگی خریدیم و به شدت هم مشغول بزک کردن آن هستیم. خودتان مستحضر هستید که این خانه های قدیمی عین مشک پاره هستند و هر طرف شان را که می گیری از طرف دیگر در می رود! فلذا مجبور شدیم برای خرید و بازسازی این عمارت از چند بانک و موسسه خصوصی که هنوز صابون بانک مرکزی به درشان نخورده، از این وام های مردانه و اسطقس دار( بالای 28 در صد سود!) بگیریم و به قول بچه های خنده بازار تا خرتناق زیر قرض برویم. البته بدهکاری مال مرد است و بالاخره پرداخت می شود چرا که به فرموده قدما «از ازل تا به ابد فرصت درویشان است.» اما همین وام گرفتن برای خودش داستانی داشت که نگو نپرس... وام گرفتن و شرط و شروط آن یک طرف، تکمیل پرونده و ارائه مدارک هم همان طرف... از استعلام کارت ملی، شناسنامه، سند خانه، اقساط سایر وام ها و چک های برگشتی گرفته تا ارائه چک و سفته و گواهی کسر اقساط و ضمانت محضری ضامن در محضر خانه و پرینت حساب یکساله و قس علی هذا... در واقع تکمیل هر پرونده تقریباً به اندازه یک پایان نامه دانشجویی زمان برد. تا اینجای قضیه هم همه چیز طبیعی است و سزازین نیست! بالاخره بانک باید کلاه خودش را محکم بگیرد. فقط ما متوجه نشدیم وقتی برای گرفتن وام های چند میلیونی این چنین سختگیری می شود و به اندازه یک وانت بار مدرک درخواست می شود، چطور در همین استان ما - که سعدی علیه الرحمه هم کتابی به نامش به رشته تحریر در آورده است- یک خانواده نامحترم از استان دیگری آمدند و با اسناد جعلی 7 میلیارد وام هاپولی کردند و رفتند! بماند که بعد از 20 روز در استان مرکزی و تهران دستگیر شدند.( دو هفته نامه آهنگ) ولی اگر در همین یک ماه این مبلغ را در بانک سپرده گذاری کرده باشند، سودش دو برابر قیمت خانه ای است که حقیر خریداری کرده است و سایبانش همه قسط، پایه هایش همه وام...