کت و شلوار سخنگو!

از قدیم و ندیم گفته اند سخن دُر گرانبهایی است و در این ماجرا هیچ شکی نیست، اسناد آن نیز موجود است. البته به شرطی که سخن مختصر و مفید باشد. به قول شاعر « کم گوی و گزیده گوی چون دُر و باقی ماجرا ...»  اما چند صبایی است که هر کس هر چه به ذهنش رسید - بلافاصله بدون فوت وقت و توجه به جایگاه و مقامش-  به زبانش جاری می کند و آسمان و زمین را به هم می بافد. شاید به این علت باشد که دانشمندان کاشف به عمل آورده اند پیام های عصبی با سرعتی برابر با ۱۷۰ مایل در ساعت به مغز می رسند و بشر قادر به کنترل سخنان خود نمی باشد! در همین راستا شاهد هستیم که مربی وزنه برداری تیم ملی بین قهرمان المپیک و عمو سیفی فرقی نمی گذارد و همه را با یک چوب می راند، رئیس فدراسیون وزنه برداری هم عنوان کرده دریافت جایزه بهترین وزنه بردار فقط یک دقیقه طول می کشید، لذا ما خودمان رفتیم و جایزه را تحویل گرفتیم! ( نه اینکه برای سایر جوایز رقص خنجر برگزار می کنند و تحویل جایزه دو ساعت طول می کشد!) آقای رحیمی هم گیر سه پیچ داده اند به شیوه نسخه نویسی پزشکان نازنین و آنها را متهم کرده اند که می خواهند طوری نسخه بنویسند که کسی از کارشان سردرنیاورد! یکی از کاندیداهای احتمالی هم جهت رونق بخشیدن به صنعت سینما ساخت سینمای 50 تا 100 نفره! را پیشنهاد داده است و قس علی هذالقیاس... هر چند گرم شدن چانه افراد در میزان سخن گویی افراد بی تاثیر نیست؛ ولی الگو برداری از بعضی اختراعات بشری به کار می آید. سال گذشته نوعی بشقاب به بازار عرضه شد که به افراد چاق در مورد میزان و تعداد لقمه های غذایی هشدار می دهد و اگر تعداد لقمه های فرد از حد مجاز فراتر رود، با نواختن آهنگ اخطار می دهد. متخصصان کانادایی هم لباسهای هوشمندی را طراحی کرده اند که شکل و رنگ آن متناسب با حرکت بدن فرد تغییر می کند. در همین راستا می توان کت و شلواری تولید کرد که به صاحبش در مورد میزان و نوع سخنانش( مخصوصاً در برنامه های زنده) اخطار دهد! مثلاً هنگام به زبان آوردن سخنان نامربوط یا ارائه پیشنهادات و آمار های سوفسطایی و محیر العقول آهنگ پخش کند یا روی ویبره برود! بنابراین اگر دو روز دیگر در مناظرات تلویزیونی کاندیدایی را دیدید که شروع به لرزیدن کرد، فکر بد نکنید، دستگاه هشدار دهنده کت و شلوارش فعال شده است!