وعده های بهاری ویژه پرستاران!

هر چند در گذشته نرخ خرید غلات تضمینی نبود و هر کس به هر قیمتی که دوست داشت محصولات کشاورزان را می خرید؛ ولی «بازار سر خرمن» رونق خاصی داشت و این طور که قدیمی ها تعریف می کنند، با وجود ماهیت منفی « وعده سر خرمن» ، این وعده ها چندان هم بی اعتبار نبودند. الان هم با نزدیک شدن به روز های پایانی دولت، برخی دولتمردان با دادن وعده های بهاری(!) در حال بدعت گذاری و پایه گذاری ضرب المثل های جدیدی هستند. مثلاً جناب آقای رحیمی وعده داده اند تا مرداد امسال همه پرستاران فاقد مسکن صاحب خانه می شوند!( حمایت – 1 اردیبهشت 92)  البته در این گیر و دار باز هم عده ای که از محتوای وقایع و رخداد های کائنات بی اطلاع هستند و نگاه اپیستمولوژیک به جریانات دارند، این وعده ها ناصواب می پندارند و آن را مثل سایر وعده های بلند بالا به پرستاران، غیر عملی می دانند. در حالی که اگر کمی واقع بین باشیم در می یابیم که اساساً وعده دادن به زیر دستان از توصیه های بزرگان است و قدما چنین گفته اند: « هزار وعده دِه آنگه خلاف کن همه را / که آن سراب که ارزد صد آبِ خوش، اینست» ملاحظه فرمودید ... قرار نیست تمام وعده های مسئولین عملی شود. هر چند برخی از شهروندان به صورت شفاف از اهداف و مزایای این وعده ها مطلع نیستند و از فردای ماجرا شروع به چوب خط زدن می کنند و به قولی «زان شبی که وعده کردی روز بعد /روز و شب را می‌شمارم روز و شب!» علی ایحال با عنایت به اینکه وعده دادن و عملی نکردن وعده ها بخشی از پروژه تنشیط دل خلائق در ادوار مختلف می باشد چند پیشنهاد در همین خصوص ارائه می شود:
الف) تشکیل وزارت وعده پراکنی: توصیه می شود یک وزارتخانه در همین راستا تشکیل شود و در مواقع مناسب با دادن وعده های مناسب و پر طمطراق باعث نشاط و شادی در جامعه شوند.
ب) برگزاری شب شعر و همایش: ما ایرانی دارای ذوق و قریحه خدادادی هستیم و قادریم این ذوق را در ژانر های مختلف به کار گیریم.
ج) وعده از ما ، اجرا از شما: قرار نیست هر کس وعده ای داد خودش آن را عملی کند. مگر به کمر دیگران بیل خورده است. سایرین هم بیایند و یک گوشه کار را بگیرند تا کار روی زمین نماند!