صادرات یارانه و بزبز قندی!

من فکر می کنم اگر همین طوری و با همین فرمان پیش برویم، عمو سیفی به زودی فرهنگ اصطلاحات اقتصادی خودش را منتشر کند! بعد از اختراع عبارت «مالیات تورمی» که هفته قبل از آن رونمایی کردیم، حالا نوبت به اصطلاح «صادرات یارانه» رسیده است.عمو سیفی می گوید: اگر تجار قدیمی در عصر حاضر می زیستند، بی شک زیره کرمان را صادر می کردند و از چین به کرمان زیره می بردند! کاری که عده ای در عصر کنونی با افتخار انجام می دهند؛ بارشان را می بندند؛ کشاورزی و صنعت مملکت با خاک سیاه آشنا می کنند؛ تازه جایزه صادرات هم می گیرند!
الان پسته و عسل و زعفران کشور صادر می شود و از چین پسته بی کیفیت، عسل مصنوعی و رنگ خوراکی وارد کشور می شود. گوشت و دام از کشور خارج می شوند و گوشت یخ زده به کشور وارد می شود. ایشان معتقد است در این نوع صادرات و واردات باز هم یارانه نقدی که قرار بود به دست دهک های آسیب پذیر برسد، از کشور خارج می شود. چرا که محصول یا کالایی که با مواد اولیه یارانه ای و ارز مرجع تولید می شود، به جای مصرف در کشور – به بهانه تقویت صادرات- به خارج صادر می شود و ارز حاصله نیز باعث چاق تر شدن جیب عده ای می شود. از طرف دیگر دولت مجبور می شود به منظور کنترل قیمت محصولات تولید داخل – که گاهی کفاف مصرف داخلی را هم نمی دهند ولی صادر می شوند- مجوز واردات بیشتری را بدهد که باز هم منجر به خروج ارز از کشور می شود. در واقع دولت مجبور می شود دو بار یارانه پرداخت کند: یک بار برای واردات مواد اولیه و کود و سم و ... جهت تولید و یک بار هم برای واردات کالایی های که در کشور تولید می شوند ولی باز هم کمبود داریم. در حالی که در اقتصاد سالم و رقابتی در دنیا، صادرات زمانی رخ می دهد که اولاً نیاز کشور مرتفع شده باشد در ثانی استفاده از تمام توان تولیدی و ارتقای ظرفیت واحد های تولیدی باعث افزایش تولید و صادرات محصولات شده باشند. اما در شرایط کنونی کشور هدف از صادرات کسب ارز بیشتر است چرا که در داخل کشور ارز گران است و صادرات، به صرفه تر از فروش محصول در داخل است. ما که از تحلیل های اقتصادی عمو سیفی زیاد سر در نمی آوریم و معتقدیم عبارت های من در آوردی عمو سیفی مثل همان کشف ایشان در خصوص اولین بز دیابتی کشور است که می گفت بزبز قندی اولین بز دیابتی کشور است!