واردات پسته!

با توجه به وعده های زمستانی وزیر آموزش و پرورش در خصوص پرداخت به موقع عیدی و حقوق فرهنگیان دیروز در مدرسه بین همکاران بحث اقتصادی شدیدی در گرفته بود که اگر عمو سیفی نبود ، کار بیخ پیدا می کرد. عده ای موافق کاهش ارزش پول ملی و عده ای مخالف بودند. ما هم که طبق معمول میانه راه سرگردان! این ماجرای واردات و صادرات هم برای خودش عالمی دارد. دولت قیمت کالا ها را بالا می برد ، کالا از خارج به داخل قاچاق می شود. قیمت را پائین می آورد ، کالا از داخل به خارج قاچاق می شود! همکاران ما بر این باورند که در شرایط تورم دو رقمی ، نرخ ارز باید مانند سایر کالا ها رشد داشته باشد تا به « کاهش ارزش پول ملی» یا همان «Devaluation» برسیم چرا که با کاهش ارزش پول ملی صادرات افزایش پیدا خواهد کرد. اما عمو سیفی که در این راه استخوان ترکانده است معتقد است این ایده زمانی مصداق دارد که کالاهای صادراتی کشور ، اولاً خود در داخل دچار کمیابی نشده و در ثانی قیمت آنها به طور سرسام آوری افزایش پیدا نکند! مثلاً قیمت هر کیلو پسته ایرانی در بازار جهانی 5/8 دلار است ولی این محصول در کشور ما کیلویی 44 هزار تومان ( البته تا زمان نگارش این مطلب) فروخته می شود! در ضمن کشور هایی تلاش می کنند که ارزش پول ملی خود را پائین نگه دارند که اولاً توان صادراتی بالا داشته باشند ، در ثانی صادرات شان از واردات بیشتر باشد ، مانند چین و برزیل. بنابراین در کشور ما که واردات کالاهای ضروری و غیر ضروری از صادرات بیشتر است ، پائین بودن ارزش پول ملی جز تورم و تعطیلی واحد های تولیدی ماحصلی نخواهد داشت. چرا که واحد های تولیدی باید مواد اولیه را با دلار خریداری کنند ولی باید با ریال در کشور عرضه کنند. بنابراین به جرات می توان گفت کلیه محصولات غیر نفتی صادراتی ایران از پسته و فندق و بادام گرفته تا محصولات پتروشیمی و ... در کشور نایاب و گران است ولی صادر می شوند. در صورتی که در کشور های پیشرفته اولاً کالای مرغوب در داخل کشور مصرف می شود و از طرفی صادرات کالا بر گرانی کالای صادر شده در داخل تاثیری ندارد. عجالتاً اگر ریا نباشد امسال ما به همراه عمو سیفی تصمیم داریم آجیل شب عید را از همین کشور های دور و بر خریداری کنیم!