آلودگی تهران و لئوناردو داوینچی!

سالهاست که مسئولین در تلاشند تا پوزه آلودگی تهران را به خاک بمالند و هر کس در هر مقام و جایگاهی سعی دارد زیر یک خم این غول بی شاخ و دم را بگیرد و با تشریک مساعی بقیه قال این قضیه را بکنند ولی این حریف بد بدن ( به قول آقای عامل گزارشگر محبوب کشتی) به این راحتی ها خاک هم نمی شود چه برسد به ضربه فنی. البته دیروز روزنامه اطلاعات مطلبی مربوط به چهل سال قبل چاپ کرد که از جهاتی خیال برخی مسئولین راحت شد! «آلودگی هوا در چهار راه های پر رفت و آمد شهر تهران از حد متعارف گذشته و اکسید دو کربن موجود در این مناطق سبب افزایش بیماری های اعصاب گردیده است. این مطالب را آقای دکتر احمد هومن استاد دانشگاه تهران در جلسه دیروز کلوب روتاری بیان داشت.» ( اطلاعات 25 مهر 1351) ملاحظه فرمودید. ما از همان اول هم به گزارشات جهت دار و مغرضانه برخی مغرضان شک داشتیم. مگر چند میلیون خودرو ، وجود صد ها کارخانه ، قطع درختان به بهانه ساخت برج ، بنزین حاوی سرب و مخلفات و ...می توانند این همه آلودگی تولید کنند. این سند تاریخی نشان می دهد که اتهاماتی که از چپ و راست به تولید کنندگان خودرو علی الاخصوص دو کمپانی مفخم ایران خودرو ، سایپا و سایر سازمان های و نهاد های ذیریط و دخیل در امر سلامت مردم وارد می شود ، بی اساس بوده و آلودگی تهران ارثی است که گذشتگان و درگذشتگان به یادگار گذاشته اند و این معضل جزو معضلات نوپدید و نوظهور نیست که بتوان یک شبه آن را رفع و رجوع کرد. اما با این وجود مسئولان تمهیدات و تعطیلات مفصلی را برای رفع این مشکل تدارک دیده اند که سنگ خارا را آب می کند ولی چه کنیم که استثناً در مورد آلودگی هوا جواب نداده است. هر چند ما شخصاً علاقه مند هستیم در این موضوع ورود کنیم و راهکار های سوفسطایی و هرمنوتیک ارائه کنیم ولی چه کنیم که سایر طنز نویسان تمام راه حل ها را به صورت فله ای وارد بازار کردند و دست ما خالی و چیپس خرما بر نخیل! از آبپاشی و مه پاشی و سم پاشی شهر گرفته تا تعطیلات مفصل و خلوت کردن یا به عبارتی کوچاندن کارمندان و ... تا جایی که معاون آموزش حمل و نقل ترافیک شهرداری برخی از روش های مبارزه با آلودگی هوا را شبیه به آرزوی های کودکانه دانسته است! البته مسئولان زیاد هم نباید به دل بگیرند ، چون طرح های لئوناردو داوینچی هم در ابتدا تصورات و تخلیات دست نیافتی مطرح می شدند!