ننه قمر چینی !

یکی از رموز موفقیت انسان های فرهیخته و موفق مطالعه فراوان و داشتن اشراف روی موضوع مورد فعالیت می باشد. متاسفانه در سال های اخیر هر ننه قمری! ، بدون توجه به سابقه و قدمت برخی امور اقدام به اظهار نظر های غیر کارشناسی و آبکی در حوزه اقتصاد می کند که باعث خدشه دار شدن وجهه سایر همکارانشان و اهالی اقتصاد می شوند. چند روزی است که دوباره عده ای نا آگاه به امورات تاریخی و فرهنگی و اصالت و قدمت واردات کالا های چینی ، به واردات کالا از کشور چین گیر داده اند و از ورود عروسک های ننه قمر و اسکندر ( شخصیت های انیمشن شکرستان) از کشور چین خبر داده اند و آن را تقبیح کرده اند. غافل از اینکه که واردات کالا از کشور چین مربوط به امسال و پارسال و چند سال قبل نیست ، بلکه این رویه ، قدمت طولانی دارد و ریشه آن به ته تاریخ و حکومت ممالک گذشته بر می گردد و این به وضوح در آثار هنرمندان و شعرای ایرانی به چشم می خورد. واردات دیبا ، سپر ، کلاه خود ، اشربه ، و حتی می چینی در گذشته مرسوم بوده است: فردوسی خدا بیامرز در این خصوص چنین اشارت کرده «بفرمود تا تخت شاهنشهی /  به دیبای چینی بیاراستند» و یا «سپرهای چینی و ژوپین جنگ / کمانهای چاچی وتیر خدنگ» همچنین خیام فرموده «یک جرعه میِ مملکت چین ارزد» و قس علی هذا القیاس... که نشان از قدمت واردات کالا از چین دارد.
در ضمن وقتی مردم با اجناس چینی عهد اخوت بسته اند و اگر یک روز جنس چینی نخرند ، روزشان شب نمی شود و مسئولین هم با گذشت شش ماه از سال تولید ملی هنوز حاضر به توقف تبلیغات کالاهای خارجی نیستند و پیش خودمان بماند ، نمی توانند از تراژدی « هین بستان از من و تبلیغ کن!» چشم پوشی کنند ، آن وقت حرف حساب شما چیست؟ در ضمن نگران تولید کنندگان ایرانی نباشید ؛ آنها هم می توانند به جای تولید ، کالای چینی وارد کنند و یا می توانند دانشگاه بروند و ادامه تحصیل بدهند و برای خودشان یک شغل درست و حسابی دست و پا کنند و یا حتی می توانند وارد بازار ارز شوند و در این تلاطم بازار بار خوشان را ببندند چرا که « ارز و مال از در میخانه نشاید اندوخت!» و باید دل را به دریا زد. دلتان دریایی!