خصوصی سازی دولتی

امروزه کوچک کردن اعضای بدن برای عده ای از نان شب هم واجب تر شده و از حالت مُد و چشم هم چشمی خارج و به یک ضرورت تبدیل شده است ؛ از کوچک کردن بینی و شکم گرفته تا بدنه دولت! در مورد اعضا و جوارح بدن ما به شخصه اطلاعات چندانی نداریم و قرار شده پایمان را به اندازه حدود و ثغور معلوماتمان دراز کنیم ؛ ولی در مورد بدنه دولت عمو سیفی معتقد است یکی از راهکار های کوچک کردن بدنه دولت و تعدیل اقتصادی ، واگذاری بخشی از امورات دولتی به بخش خصوصی می باشد. این موضوع چند سالی است که از سوی دولت در مورد ورزش حرفه ای و باشگاه های دولتی با جدیت! دنبال می شود و از سال 84 دولت سعی دارد تیم های فوتبالی را که آویزان بیت المال هستند به بخش خصوصی واگذار کند. از جمله سریال های تکراری سازمان تربیت بدنی هم در ابتدای هر سال ، ضایعه یا شایعه واگذاری استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی و سپس تامین هزینه های این دو تیم از منابع دولتی در آغاز لیگ می باشد. البته پیش خودمان بماند که مسئولین فدراسیون به بچه های فیفا گفته اند این دو تیم به بخش خصوصی واگذار شده اند و مدارکش نیز موجود است. در ولایت ما هم یک کفش فروشی هست که الان دقیقاً 13 ساله نزدیکای عید کاغذ و پارچه می چسباند که « حراج واقعی به علت تغییر شغل!»
البته سوای داستان واگذاری تیم های دولتی به بخش خصوصی ، سازمان لیگ هر ساله طی بخشنامه ای اسامی تیم های بدهکار را اعلام می کند و با قاطعیت اعلام می کند که تیم های بدهکار حق برگزاری مسابقه ندارند که این قصه مثل هر سال ، درست در هفته آخر با یک تعهد کتبی و ریش گرو گذاشتن عده ای که اصلاً ریش هم ندارند ختم به خیر می شود و همه تیم ها وارد گود می شوند. فقط یک نکته برای ما لاینحل باقی مانده که این تیم هایی که نه در آمد دارند ، نه سود و نه زمین برای تمرین ؛ کلی هم به در و همسایه بدهکار هستند ، چطور قرار است به بخش خصوصی واگذار شوند و اصولاً کدام شیر پاک خورده ای حاضر است بابت این دو تیم پر مدعا و کم مدعی ، چهل ، پنجاه میلیارد پول زبان بسته را حیف و میل کند؟ گفته اند پول علف خرس است ولی هنوز اینقدر هم بی مقدار نشده که یک آدم عاقل چند میلیارد هزینه بازیکنانی کند که بسته پیشنهادی برخی از آنها برای عقد قرارداد از بسته های پیشنهادی خانم اشتون و گروه 1 +5 هم پیچیده تر و پُر و پیمان تر است!