حاجت استخاره!

راستش را بخواهید ما زیاد از علم قضاوت سر در نمی آوریم و چون قلب مان هم اندازه قلب گنجشک است ، اصلا به درد این کار هم نمی خوریم. چون ممکن است یک پرونده اختلاس با یک خروار صفر به ما بدهند و ما هم بعد از شنیدن اظهارات متهمین از سر دلسوزی کرایه برگشت هم به آنها بدهیم و همه را از بیخ آزاد کنیم! چون تا اینجای داستان سه هزار میلیارد و یک شب هیچ کس گناهکار و بدهکار نیست و همه این بزرگواران که هر کدام چند صد میلیارد پول شستشو و بخار شو و ضد عفونی کرده اند متفق القول داعیه بی گناهی و عدم آگاهی از کار و برنامه های شرکتهایی را دارند که در آن رئیس بوده اند! و تمام ال سی دی ها را سر آقای «م آ خ» شکسته اند. البته به قول عمو سیفی جهل به قانون ، رافع مسئولیت نیست و قاضی تا دینار آخر را از حلقوم شان بیرون خواهد کشید.
بماند که هنوز رفتگر های انزلی و رشت و رامسر و اهواز و ... در حال جارو زدن و جمع کردن نمکدان های شکسته در این شهر ها هستند! آن چند نفری هم که بلانسبت روم به دیوار به موضوع شک کرده بودند بدون نیاز به استخاره ، مبنا را کمک به ضعفا و مستمندان و کار های عام المنفعه نهاده بودند و بی هیچ گونه منت ردای این خیر خواهی چند میلیاردی را به تن کرده و مشقات خدمت به فقرا را با جان و دل پذیرا شدند و کیف های چاق و چله خدمت به خلق را تقبل کردند.
نکته دیگر این که بسیاری از این دوستان اصلا نسبت به کلماتی نظیر اختلاس ، پول شویی ، اختلال در نظام اقتصادی ، تحصیل مال نامشروع ، جعل امضا و ...  آلرژی دارند و با شنیدن این کلمات تنشان کهیر می زند به اندازه دماع عمو سیفی! ( قصد توهین به دماغ مشار الیه را نداشتیم ولی خدا وکیلی چیز دیگری دم دستمان نبود)
علی ایحال با عنایت به اینکه برخی از متهمین حتی دیپلم هم نداشتند و با یک کپی شناسنامه و کارت ملی و با نوزده سال و مدرک دوم دبیرستان ، رئیس هیات مدیره شده بودند و 19 میلیارد تومان سهام شرکت به نامشان شده بود ، حق هم دارند که نسبت به این کلمات حساسیت داشته باشند. الغرض این دوستان اگر کمی صبر داشته باشند و به آبسرد کن های مدرن عادت کنند با کلمات دیگری نیز آشنا خواهند شد و آن وقت متوجه خواهند شد یک من ال سی چقدر کره می دهد و طناب فقط برای لباس پهن کردن و تاب بازی در جنگل نیست! ایام به کام!