رابطه قیمت میخانه و خروج صنایع آلاینده از تهران! شربت شادی آفری

رابطه قیمت میخانه و خروج صنایع آلاینده از تهران!
بودجه دو میلیارد تومانی خروج صنایع آلاینده از تهران هنوز پرداخت نشده است! ( روزنامه جوان 22 دی 90 )
راستش را بخواهید ما ایرانی ها به ضرب المثل اعتقاد عجیبی داریم و اگر در طول روز چند تا از این ضرب المثل ها را به کار نگیریم ، ممکن است آنها از دست ما به اداره کار شکایت کنند و باقی ماجرا .... الحاصل سعی می کنیم در حد توان از آنها استفاده بهینه کنیم. در خصوص خروج صنایع آلاینده ذکر این نکته ضروری است که « عجله کار شیطان است.» این طرح خروج صنایع آلاینده و انتقال آنها به شعاع 120 کیلومتری تهران مال ده دوازده سال قبل است و هنوز خوب جا نیفتاده است چرا که ممکن است به دلیل توسعه و افزایش طول و عرض و حجم تهران این عدد اندکی بالا و پائین شود و تبعات منفی آن ، کار کارشناسی و مطالعات اولیه کارشناسان را زیر سوال ببرد! در ثانی  منبع رسمی و اصلی آلودگی هوای تهران هنوز مشخص نشده است که عده ای از هول حلیم در دیگ افتاده اند و می خواهند ، کارخانجات را از شهر بیرون ببرند و سند پاکسازی و خلاصی مردم تهران را به نام خوشان ثبت کنند. ( داداش من آدم به اندازه دوکش پنبه برمی داره ، ما هنوز نتونستیم اتوبوس هایی رو که تو ترمینال ها و ایستگاه های اتوبوس وایستادن ، خاموش کنیم ، بعد انتظار داری کارخونه ها رو ببریم بیرون تهرون سر به نیست کنیم! ای ول بابا گلی به جمالت!) اما نکته مهم تر و اصل داستان سر این بودجه 2 میلیارد تومانی است. تا قبل از ماجرای اختلاس کبیر ما فکر می کردیم 2 میلیارد تومان خیلی پول است. بعد دیدیم نه ، طرف یک قطعه جواهر برای عیالاتش خریده 6 میلیارد. قدیمی ها معتقد بودند «  آتش نفسان قیمت میخانه شناسند.» از آنجایی که ما آتش نفس نیستیم و جد اندر جد ما هم نه آتش نشان بوده اند نه کارگر حمام و کوره آجر پزی ، از قیمت و مظنه میخانه هیچ اطلاعی نداریم ولی این را می دانیم که با 2 میلیارد تومان پول در تهران یک ملک 500 متری نمی توان خرید. حالا چطور بر و بچه های سازمان صنعت ، معدن و تجارت قصد دارند با این مبلغ صنایع آلاینده را کلهم و از بیخ به خارج تهران منتقل کنند ، الله و اعلم. علی ایحال تلاش دوستان در این سازمان مورد تقدیر و تامل است و بالاخره مسیر هر قدر طولانی باشد باید اولین قدم را برداشت!
شربت شادی آفرین !
امروزه راه های رسیدن به برخی عناوین و پست ها با گذشته کاملاً تغییر کرده و به روز شده است. به عنوان مثال اگر شما یک دست کت و شلوار تمیز ( مهم نیست مال خودتان باشد یا عاریه ؛ اصل این است که تمیز و مرتب باشد) و یک لپ تاپ دو هسته ای و کمی شانس یا پارتی داشته باشید و در گفته هایتان چند اصطلاح انگلیسی به کار ببرید ، به راحتی قادر خواهید بود در رسانه ملی یا یه قول آقا رسول رسانه میلی ( میلی نه مِیلی با کسر میم و سکون ی) کارشناس شوید و اصلاً سواد و تخصّص مهم نیست. برای مثال چند وقتی است تعدادی از کارشناسان صدا و سیما عنوان می دارند ، نان را لای روزنامه نپیچند چون حروف چاپ سربی هستند و باعث مسمومیت می شوند! لازم به ذکر است که بعد از چاپ روزنامه وقایع اتفاقیه و کاغذ اخبار در حدود یک قرن پیش ، دیگر برای برای حروفچینی جراید از حروف سربی استفاده نشد و از دستگاه های افست برای چاپ روزنامه استفاده می شود که تنها فلزی که در این دستگاه ها وجود ندارد ، سرب است! بگذریم . در جراید خواندیم آذرخش مکری مجری طرح شربت تریاک گفت‌: « توزیع شربت تریاک که در گذشته با سختی‌هایی برای داشتن وضعیت استاندارد مراکز روبه‌رو بود هم‌اکنون آسان شده و مراکز توزیع‌کننده آن رو به افزایش است!» ( سایت افکار نیوز) بعد از انتشار این خبر باز هم دوستانی که سواد اطلاعاتی آنها از من کمترین هم کمتر است ، موضع گرفته و توزیع این شربت را باعث گسترش اعتیاد خفیف و بیرنگ در جامعه دانسته اند و سهل الوصول بودنش را خطرناک دانستند که مایه بسی تاسف است. لازم به ذکر است که این شربت از قدیم الایام هم در دسترس بوده تا جایی جناب مولوی درمان بسیاری از امراض را همین شربت شادی آفرین می دانستند « ساقی دلدار تویی چاره بیمار تویی / شربت شادی و شفا زود به بیمار بده »
در ضمن این شربت مختص دوستانی است که به منظور جلوگیری از ازدحام در مکان های تفریحی و رفاهی و رونق صنعت ذغال در کشور ، رو به تفریحات منقلی آوردند و آینده خود را فدای رفاه من و شما و سرپا نگه داشتن صنعت ذغال کشور نمودند. خواهشاً شما دور این شربت را قلم بکشید و به همان شربت سکنجبین و به لیمو بسنده کنید و نگذارید توزیع این شربت هم مثل سکه نیاز به ایستادن در صف های شبانه باشد. دَم همه تون گرم