تصمیم محمود!

با گذشت چند ماه از کشف فساد بانکی اخیر ، بانک مرکزی یا به عبارتی حساس ترین نهاد مالی کشور قائم مقام ندارد.( جوان – 17 آذر 90)
البته این نهاد بعد از صندوق خانوادگی آقا رسول حساس ترین نهاد مالی کشور است ، چون ما در بانک مرکزی حساب نداریم ولی هر ماه ، 20 هزار تومان زبان بسته را دو دستی تقدیم آقا رسول می کنیم!
در آخرین جلسه همین صندوق صدرالاشاره آقا رسول به تشریح جزئیات این ماجرا از زوایای دیگر پرداخت.ایشان معتقد است محمود ( منظورش آقای بهمنی است) هنوز نتوانسته با گزینه های احتمالی به توافق برسد یا اینکه گزینه های احتمالی هنوز با محمود به توافق نرسیده اند! هر چند این پست آنقدر جذاب و تو دل برو هست که کسی را یارای نه گفتن به آن نیست و از سویی افراد زیادی در همان بانک مرکزی هستند که هم تجربه و تخصّص دارند و هم تشنه خدمت به مردم هستند. بنابراین یک جای داستان می لنگد. آقا رسول دلیل اصلی عدم معرفی قائم مقام جدید را انتظار بهمنی و دولت برای اعلام کیفر خواست از سوی دادستانی برای پرونده فساد بانکی اخیر می داند چرا که آنها معتقدند قائم مقام سابق بی گناه است و می خواهند با صبر و طمانینه حقانیت سخنان و موضع خود را ثابت کنند.
در همین اثنا آقا تیمور ( سرایدار آپارتمان) با آن سبیل هایی که آدم را یاد صمد خان از فرماندهان مستبد قاجار که نتوانست در مقابل مردم تبریز کاری از پیش ببرد می اندازد ، پرسید: « داداش من اگه بی گناهی این بابا ثابت بشه فکر نمی کنی ، گناه تقصیرات عمدی یا غیر عمدی بانک مرکزی گردن خود آقا بهمنی بیفته ، هان؟ در ثانی اومودیم و این دادگاه دو سال طول کشید ، آقا بهمنی نمی خواد تا اون موقع قائم مقام معرفی کنه ؟» آقا رسول آهی کشید و گفت : «فعلاً بذار یه چائی بخوریم بعد ، ادامه می دم.» جلسه تا ساعت 12 شب ادامه داشت و ما در حالی که چرت می زدیم به خانه آمدیم. ولی بالاخره نفهمیدم چرا در این برهه که چند بانک مدیر عامل ندارند و برخی بانک ها با سرپرست هدایت می شوند و یا موسسات مالی و اعتباری که با مشکلات عدیده ای روبرو هستند و مستقیماً زیر نظر قائم مقام اداره می شوند ، بی مادر رها شده اند و در حالی که تهدیدات و تحریمات ناعادلانه و ناجوانمردانه از سوی غرب علیه سیستم بانکی کشور صورت می گیرد ، ما لَنگ تصمیم محمود مانده ایم!