رابطه سیخ کباب و فوتبال در ایران!

این ایرانی ها انسان های عجیبی هستند و به برخی اصول بیش از حد پایبند هستند و به هیچ عنوان حاضر به چشم پوشی و اهمال در باب برخی موضوعات نیستند. یکی از این موارد که ایرانی ها سفت و سخت به آن پای بند هستند ، قضییه سیخ و کباب و این جور حرفهاست. از آنجایی که کباب یکی از غذای های لذیذ و خوشمزه ایرانی ها محسوب می شود ، آنها به هیچ عنوان حاضر نیستند که سیخ و کباب بسوزد. در هر کشوری حتی این ماچین خراب شده خودمان یک سری خطوط قرمز اخلاقی تعریف شده است که علی الاصول عدول از این قوانین و خطوط قرمز تبعات سختی برای قانونشکنان به همراه دارد. اما در ایران این خطوط قرمز اخلاقی برای فوتبالیستها علی الاخصوص بازیکنان تیم های قرمز و آبی چندان معنی ندارد و بازیکنان این دو تیم مجاز به هر گونه هنجاز شکنی و لوده بازی هستند و از مصونیت ویژه ای برخوردارند و بعد از هر بی اخلاقی و کثافت کاری مسئولین فوتبال کاری می کنند که نه سیخ بسوزد نه کباب ؛ چرا که به فرموده مربی بزرگ سه جامه ایران ( منظور لباس نیست) « شادی و نشاط حاصل از فوتبال را قیمتی نیست!» و دولت هر قدر برای فوتبال پول خرج کند جای دوری نمی رود.
در حال حاضر هم ظاهراً رهایی تیم بزرگ پایتخت! از بحران ، مهمتر از رعایت مسایل اخلاقی است که رئیس کمیته انضباطی این تیم در اولین واکنش این حرکات زشت و غیر اخلاقی را طبیعی دانست! و در گام بعدی هم به بازیکنان خاطی استراحت ( شما بخوانید محرومیت) داد. نکته قابل تامل دیگر اینکه علی رغم وجود بحران مدیریت و عدم نتیجه گیری این تیم و نگرانی هواداران از وضعیت تیم ، بازیکنان چند صد میلیونی این تیم نه تنها به این موضوع وقعی نمی نهند بلکه با شبیه سازی حرکات پورنو در پخش زنده تلویزیونی به چند ده میلیون هوادار این تیم توهین و دهان کجی می کنند که جای بسی تامل است و این نشان از تبعات بریز و بپاش های بی حد و حصر و دست و دلبازی های برخی مسئولین در حیف و میل بیت المال دارد که با وجود فشار روی تیم ، بازیکنان چندان نگران وضعیت تیم و جایگاه آن در جدول نیستند. البته حرکاتی از این دست در فوتبال ایران مسبوق به سابقه است که همواره با وساطت مدیران باشگاه ها و رای های پلاستیکی کمیته انضباطی و کمیته استیناف ختم به خیر شده و با وجود گرانی ( ببخشید افزایش قیمت ) انواع ماست باز هم موضوع ماست مالی شده و این بازیکنان به فوتبال برخواهند گشت.
در خاتمه از آنجا که ما هم در گذشته دستی در فوتبال داشتیم ( هر چند فوتبال با پا است) و در کوچه پشت معبد ژوآنگ گل کوچیک بازی می کردیم به مسئولین فدراسیون فوتبال ایران پیشنهاد می کنیم به جای محرومیت مادام العمر از حضور این ورزشکاران خاطی  در کلیه بازیهای رسمی و غیر رسمی و نیمه رسمی و جلوگیری از ورود آنها به ورزشگاه ها! ، آنها را ببخشند تا با حضور مجدد در فوتبال و با بازی جلوی صد ها هزار تماشاگر از خجالت آب بشوند!
برگرفته از کتاب از ماچین تا ایران در 80 روز
نوشته : پطروس ماچینیان