شیخ اجل و بد پوششی !

راستش را بخواهید این ماجرای بد پوششی برخی از جمعیت نِسوان ، مختص کشور ایران نیست و در کشور ماچین نیز دولت در حال دست و پنجه نرم کردن با این گرفتاری است. البته این چینی های ذلیل مرده هم آتش بیار معرکه شده اند و با تولید  لباس های نازک و کوتاه ( به جهت صرفه جویی در مصرف پارچه و لزوم بهره وری ) و صدور آن به ماچین ، هم باعث ترویج بد پوششی در ولایت ما شده اند و هم صنعت نساجی و پوشاک ماچین را ضربه فنی کرده اند. خدا به زمین گرم بزندشان. بگذریم. بر اساس شواهد و قرائن موجود ، بد پوششی ریشه در اعصار و قرون گذشته دارد و حتی شیخ اجل خدا بیامرز سعدی هم - که شخصاً آدم چشم پاکی بود -  از این موضوع گله مند بود و در مراسم افتتاح یکی از فروشگاه های زنجیره ای پوشاک و منسوجات چنین فرموده بودند : « تُنک مپوش که اندام های سیمینت/ درون جامه پدید است چون گلاب از جام» که این نصیحت با استقبال عامه مردم آن عصر نیز مواجه شد. از آنجایی که موضوع بد پوششی و بی حجابی چکش خور ملسی دارد ، افراد زیادی راجع به آن اظهار نظر می کنند از جمله جناب نوبخت عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده که چندی قبل فرمودند : یکی از مهمترین عوامل بد پوششی امروز جامعه عدم تولید و توزیع پوشاک مناسب است! « نقل از روزنامه جوان»

من نمی دانم این ضرب المثل در ایران هم به کار می رود یا نه ولی در ماچین معروف است که « هر سخن جایی و هر پارچه مکانی دارد.» قرار نیست هر پوشاکی که در کارگاه ها و کارخانجات تولید می شود مردم در خیابان بپوشند. مثلاً شما نمی توانید با پیژامه به عروسی بروید و یا بانوان با لباس مجلس عروسی به محل کار بروند!

علی ایحال حل معضل بد پوششی که فقط هم مختص بانوان نیست نیاز به بررسی کارشناسانه و مطالعات روانشناختی و اجتماعی دقیق دارد و امید است مسئولین دو کشور ایران و ماچین در حل این مشکل بزرگ موفق باشند و از این آزمون رو سفید بیرون بیایند.

برگرفته از کتاب از ماچین تا ایران در 80 روز

نوشته : پطروس ماچینیان