ارتش سرخ!

آورده اند تیمی در پایتخت بود که آن را سرخ جامگان پایتخت می نامیدند و در برخی جراید آنان را ارتش سرخ لقب داده بودند ولی عامه مردم آنان را پرسپولیس می نامیدند.
مربی شان مردی از دیار خوب رویان که او را آقا - دائی خطاب نمودندی و به لقب شهریاری مفتخر همی گشت و به بزرگان تیم وعده یک جام دادی چرا که « در خانه اگر کس است ، یک جام بس است.» اما چون لیگ به آخر رسیدی و در لیگ چهارم شدندی و در جام باشگاه های آسیا در بین چهار تیم ایضاً چهارم  ، فدراسیون چاره کار را در جام حذفی دید تا آقا دایی بد قول نشود. ابتدا امیری را اصفهان بگفتند که سپاهیان خود کنار بکش ، امیر مردانه جنگید و خود از سپاهیان جدا شد ولی دو تن از سردان مو بلند و سیه چرده سپاهیان در  واپسن دقایق نبرد توپ را به هوا شلیک نمودند تا در خوزستان با گرد و غباری که به چشمان قاضی میدان همی فرود آمد ،  پنالتی هایی مُسَلم نادیده انگاشته شوند که آقا دائی  هم در کمال تعجب بر این نکته صحه گذارد و سرخ جامگان راهی نبرد گاه آخر شدند.
در پایتخت نیز قاضی وقتی کارتی قرمز به قوی سفید انزلی نشان داد و قوی اعتراضی ننمود ، قاضی از این رفتار مردانه خوشش آمد و چند بار دیگر هم دست به جیب شد و دو پنالتی هم چاشنی کار کرد تا هم از نظر گل و هم از نظر بازیکن محروم خیال فدراسیون و آقا دائی از نبرد دوم راحت شود. اجازه بدهید بقیه اش را فارسی بگویم. در همه جای دنیا جام حذفی قبل از لیگ به پایان می رسد ، اما در کشور ما قهرمان جام حذفی بعد از لیگ می شود تا اگر یکی تیم های استقلال و پرسپولیس به جام باشگاه های آسیا نرسیدند ، از طریق جام حذفی راهی این دیدار ها شوند . البته خود فدراسیون هم می داند که این دو تیم در رقابت های باشگاه های آسیا گ‍ُلی به سرشان نمی زنند ولی چون 4 تا هوادار بیشتر از بقیه تیم ها دارند ، مسئولین فوتبال دلشان به همین خوش است که بگویند ، در فلان بازی باشگاه های آسیا ما بیشترین تماشاگر را داشتیم !