ناسزای ملی

در هر کشوری با توجه به ساختار سیاسی ، اجتماعی و مذهبی موجود در آن کشور ، خطوط قرمزی تعیین می شوند که عبور از آنها از سوی اشخاص حقیقی و حقوقی مجاز نمی باشد. در کشور اسلامی ما – ایران- نیز همانند سایر کشور ها این خطوط قرمز وجود دارند و تخطّی از آنها با مجازات هایی همراه خواهد بود. اما ظاهراً این خطوط قرمز در فوتبال ما هیچ محلی از اعراب ندارند و بازیکنان و گردانندگان پشت صحنه فوتبال از مصونیّت همه جانبه برخوردارند.
تبانی ، اختلاس ، تهمت ، توهین ، ناسزا ، داشتن البسه و ظاهر نامناسب ، ضرر به بیت المال ، دستمزد و پاداش های بی حساب و کتاب ، رشوه ، درگیری و ... بخشی از بد اخلاقی های روتین و همه روزه فوتبال ما می باشند. بالاترین جریمه ای هم که برای تیم ها و بازیکنان در نظر گرفته می شود جریمه نقدی! می باشد. لاک پشت خطاکاری را گفتند نوع مجازاتت را خودت تعیین کن. گفت : با من هر کار می خواهید بکنید فقط مرا در آب نیندازید! جریمه چند میلیونی خطاکاران در مقابل گردش مالی 350 میلیاردی فوتبال همانند انداختن لاک پشت در آب است. البته مسئولین فوتبال نیز از قاطرچی گری فقط کفر گفتنش را یاد گرفته اند چرا که واقعاً توان مقابله جدی با این پدیده های شوم را ندارند. در آخرین شاهکار فوتبال ، تماشاگران تبریزی در بازی تیم شان ، مقابل ملوان بندر انزلی وقتی از شعار های توهین آمیز و فحش های ناموسی چیزی عایدشان نشد در یک اقدام خود جوش اقدام به توهین به افرادی مثل میرزا کوچک خان و سیروس قایقران نمودند! مردمی که در سال های دور تحت لوای باقر خان و ستار خان برای آرمان های این خاک و حفظ ملّیت این بوم می جنگیدند ، امروز برای پدیده ی کم ارزشی مثل فوتبال ، بزرگان این مملکت را با « ناسزای ملی» ، هتک حرمت می کنند. البته در فوتبالی که بزرگان و پیشکسوتان آن در برنامه زنده به یکدیگر توهین می کنند ، از تماشاگران کوچه و بازار هیچ توقعی نیست.