اوضاع رقت بار آموزش در کشور ژاپن!

همانطور که می دانیم پایه ابتدایی یکی از ارکان اساسی و بنیادین در آموزش و پرورش می باشد و ضرورت  توجه به این مقطع بیش از  مقاطع دیگر احساس می شود. اما در سال های اخیر متاسفانه در برخی کشور ها نظیر ژاپن که داعیه پرچمداری علمی دنیا را دارند قضیه برعکس شده است.
« در ژاپن مدارس ابتدایی بیشتر به محلی شبیه پارک تبدیل شده اند و در این محیط های شاداب ، جذاب و دوستانه بیشتر از مسایل آموزشی و فرا گرفتن علم ، به نشاط بچه ها توجه می شود. معلمان این مقطع عقیده دارند بچه ها در این مقطع برای یادگیری علم به مدرسه نمی آیند ،بلکه هدف ، دیدار دوستان است. همچنین در مدارس ابتدایی به بازی ، کاردستی ، موسیقی و خانه داری ( آشپزی، خیاطی و نظافت) توجه بسیار می شود!( نشریه نگاه – هفته آخر آذر- شماره 443)
معلوم نیست چه بلایی به سر آموزش در ژاپن آمده است که اینگونه آموختن علم را فدای آشپزی و خیاطی کرده اند و علی رغم اینکه در ژاپن بچه ها  240 روز در سال به مدرسه می روند شعار آنها این است « هر فرد ، هر کجا و هر زمان باید بیاموزد.» که در واقع این شعار نشانگر عدم کار آیی سیستم آموزشی در ژاپن است که ملت را مجبور می کنند ، روم به دیوار گلاب به روتون ، همه جا مشغول یادگیری شوند.
بچه های ما که در طول سال فقط 180 روز به مدرسه میروند ، تازه  نصف این زمان هم به دلایل مختلف تعطیل است. بهانه هایی نظیر آلودگی هوا ، بارش برف و باران ، گرما و انواع اقسام زنگ های مختلف مانند زنگ پیشگیری از ایدز ،  زنگ مبارزه با ایدز ، زنگ درمان ایدز ، زنگ مسواک ، زنگ خمیر دندون ، زنگ خلال دندون ،  زنگ شیر ، زنگ تخم مرغ ، زنگ حوله ، و قس علی هذا القیاس ...
در ضمن با وجود این همه تعطیلی ضرورت برگزاری کلاس های جبرانی هم احساس نمی شود و در همین زمان اندک وقت هم زیاد می آوریم و نیازی به آموزش در هر زمان و مکان هم نداریم.
بنابریان ضمن توصیه دوستانه به مسئولان محترم آموزش و پرورش در خصوص جدی گرفتن آموزش در  مقطع حساس ابتدایی متذکر می شویم که این جینگولک بازی ها در مدارس جمع کنند و بساط آشپزی و خانه داری را در جای دیگری پهن کنند.