سفر مطلب طنز

بنشین و سفر کن که به غایت نیکوست!

چند روز دیگر سال تحویل می شود و عید نوروز و موسم سفر فرا می رسد. سفر هم یکی از سین های نوروز است هر چند در سفره هفت سین جایگاهی ندارد ولی بخشی از نوستالژی نوروز به خاطر همین سفر های نوروزی است. البته عده ای اصلاً اهل سفر و مسافرت نیستند ولی این چندان خوب نیست. اصلاً به قول قدیمی ها «عالم چو منزلست و خلایق مسافرند» ولی چه کنیم که گاهی اوقات، شرایط اقتصادی و غیر اقتصادی و ... مردم را از سفر باز می دارد؛ از طرفی آمار تلفات جاده ای هم ، دل و دماغ سفر زمینی را از مردم گرفته است و به شاعر «ترسم از این مسافرت جان به در آید از تنم...»

اما از آنجا که نگاه ما به مقولات و معضلات اجتماعی نگاه هرمنوتیک و عالمانه است، همواره در حل مشکلات و ارائه طرح های سازنده، به فکر قاطبه مردم و اقشار مختلف با در آمد های مختلف بوده و هستیم  با همین فرمان ، چند راهکار سوفسطایی و فلک فرسا در مورد سفر  به عرض می رسانیم تا چشم آژانس ها و شرکت های هواپیمایی متخلّف از حدقه در آید و حسرت مشتری بر دل هایشان بماند! و اما سفر های پیشنهادی ما ...

سفر های نشسته: در گذشته هم که وسایل حمل و نقل و آژانس های مسافرتی رنگارنگ وجود نداشت ، خیلی ها حال و حوصله مسافرت با اسب و شتر و الاخون والاخون در کاروان سرا های درجه دو و سه را نداشتند و ترجیح می دانند، نشسته سفر کنند. شاعر نیز در این خصوص فرموده :«بنشین و سفر کن که به غایت نیکوست/ بی منت پا گرد جهان گردیدن»

در این شیوه یک نفر آدم بیکار که از قضا کثیر السفر - یا به قول امروزی ها عشق سفر – بود ، وقتی به سایر بلاد مسافرت می کرد، سفر نامه می نوشت و لحظه لحظه سفر را با دقت فراوان ثبت می کرد که دیگران با خواندن این سفر نامه، گویی خود نیز همراه کاروانیان به این سفر رفته اند. الان هم شما می توانید با همسایه ها یا اقوام هماهنگ کنید و مخارج سفر مدیر ساختمان یا بزرگتر خانواده را فراهم نموده ایشان را به مسافرت بفرستید تا بعد از سفر، از دیدنی های سفر برای شما تعریف کند یا خاطرات مکتوب ایشان را بخوانید و در این سفر شریک او شوید. اگر هم فکر می کنید کسی حال و حوصله نوشتن خاطرات سفر را ندارد می توانید از سیاحت نامه ها و سفر ها نامه های نوشته شده توسط گذشتگان و درگذشتگان استفاده کنید. در این خصوص خواندن سفرنامه ناصرخسرو، سفرنامه حاجی سیاح محلاتی، سفرنامه حاج ایاز خان قشقایی و سفرنامه محمدعلی معین‌السلطنه توصیه می شود.

سفر های تخیلی: نوع دیگری از سفر که هیجان زائد الوصفی دارد و به جاهایی می توان سفر می کرد که با تا بحال پای هیچ ابوالبشری به آنجا ها نرسیده، «سفر های تخیلی» است. فقط جناب ژول ورن که نمی توانست بیست هزار فرسنگ زیر دریا برود. شما می توانید در رویاهایتان بیست و دو هزار فرسنگ زیر دریا بروید. اصلاً سی هزار فرسنگ ، به کسی ربطی ندارد. اصلاً می توانید به جای رفتن به زیر دریا 20 هزار فرسنگ به فضا بروید! اگر هم حال و حوصله سفر های زیر آبی و فضایی ندارید ، می توانید به یکی از کلان شهرها سفر کنید و در یکی از هتل های مجلل که شبی 2 میلیون تومان هزینه دارد و تازه اسم فقیر بیچاره ها را روی آن گذاشته اند اقامت کنید و هر غذایی که دلتان خواست سفارش بدهید و ساعت ها در جکوزی و استخر هتل کالری بسوزانید و آب پرتقال و آب انبه میل کنید.

در این شیوه می توانید با بالن ، پاراگلایدر ، کایت ، دیژابل (بالن قابل هدایت) ، هواپیما ، هلی کوپتر ، یا هر وسیله دیگری که هنوز اختراع نشده سفر کنید. شما می توانید مثل این بازی های کامپیوتری در ابتدای سفر از بین آپشن های مختلف وسیله سفر را انتخاب کنید و هر جای سفر هم خواستید، وسیله مسافرت را عوض کنید. در طول سفر هم می توانید کنار پنجره ، در کابین خلبان یا حتی روی بال هواپیما بنشینید و از مهماندار بخواهید به شما چند تا نان اضافه بدهد!

مسافرت رویایی یا تخیلی علاوه بر کمک به اقتصاد خانواده باعث صرفه جویی نیز می شود و خطراتی نظیر سقوط هواپیما ، چپ شدن اتوبوس یا در رفتن قطار از ریل هم ندارد. در ضمن می توانید در طول سفر ، هنگام رد شدن از روی جنگل های زیبا و مه گرفته شمال ، از آن بالا برای کسانی که در ماشین های شاسی بلند و مدل بالا در ترافیک های کیلو متری جاده چالوس گیر افتاده اند و در حال کشیدن قلیان هستند، دست تکان بدهید! سفر به خیر ...