وحید حاج سعیدی «طنز نویس گلستانی»، از زندگی شخصی اش می گوید:
"هر شب یک DVD کامل خواب می بینم! از سال 71 تا 76 ملی پوش بودم!"
در بین طنز نویسان کشور از همه اقشار و صنوف دیده می‌شود. از شاعر و نقاش و طراح گرفته تا مهندس و پزشک و خلبان... حتی روحانی طنز پرداز هم داریم! اما کمتر دیده شده که ملی پوشان، پای در کفش طنز و طنزنویسی کنند. وحید حاج سعیدی طنز نویس گلستانی را شاید بتوان تنها ملی پوشی دانست که وارد این عرصه شده است.
او که برخلاف بقیه به جای بهار، ۴۷ زمستان دیده است، دی ماه ۵۳ تحت الحفظ در بیمارستان به دنیا آمد! از نوجوانی به نوشتن علاقه مند شد و بیش از دو دهه است که روزنامه نگاری می کند. طنزنویسی را به صورت رسمی از 8/8/88 آغاز کرده است و البته امیدوار است بتواند تا یک تاریخ روند دیگر طنزنویسی را ادامه دهد. طنزهای او روزانه به طور همزمان در روزنامه های چندین استان منتشر می شوند و تاکنون در جشنواره های متعددی حائز رتبه شده است و از این حیث دارای رکورد است که این رکورد هیچ ربطی به ملی پوش بودنش ندارد! این هفته با او هم کلام شدیم تا کمی از زندگی شخصی و خاطراتش بگوید.
چرا ظاهر شما شبیه بقیه هنرمندان نیست؟
کچلی را گفتند: چرا زلف نمی گذاری ؟؟! گفت من از بچگی از این قرتی بازی ها خوشم نمی اومد! حالا بنده هم خیلی دوست دارم مثل برخی هنرمندان از این «موهای فروهشته به دامن» داشته باشم که متاسفانه از ابزار مورد نیاز اجرای این رویداد هنری، فقط یک بانک موی خوب در پشت سرم دارم که چشم خیلی از موسسات کاشت مو را گرفته است!
آیا برای شما پیش آمده که در جمعی عده زیادی شما را بشناسند و ابراز محبت کنند؟
بله فقط یک بار... یک روز بنده به اتفاق خانمم با خودرو به جنگل حاشیه شهر رفتیم. در طول مسیر تمام ماشین هایی که از روبرو می آمدند چراغ هایشان را روشن می کردند، بوق می زندند و دست تکان می دادند. خانمم علت را پرسید و من هم در پاسخ گفتم: بالاخره بعد از 28 سال معلمی و دو دهه نویسندگی در نشریات ، شهروندان ما را می شناسند و به ما ابراز محبت می کنند. اینها همه یا دانش آموزان من هستند یا از خوانندگان و مخاطبان مطالب من در نشریات. با این وجود این حجم مخاطب و خواننده مطالب بنده برای خانم غیر عادی می نمود! البته این ابراز محبت دیری نپایید و موقع برگشت متوجه شدیم راهنمایی و رانندگی جاده مسیر جنگلی را از روز قبل یک طرفه کرده و رانندگانی که از روبرو می آمدند، هیچکدام دانش آموز و مخاطب مطالب من نبودند!
شما در چه مقاطعی ملی پوش بودید؟ احساس تان را از آن روزها بگوئید.
حقیقت امر من در دوران ابتدایی و راهنمایی به صورت مقطعی و جسته گریخته ملی پوش بودم؛ به ویژه در زنگ های ورزش و روزهای بارانی! ولی از سال 71 تا 76 به صورت مستمر ملی پوش شدم. ملی پوش بودن احساس خوبی به آدم می دهد و من در طول آن سالها همواره از پوشیدن کفش ملی(!) رضایت داشتم ! الان هم معتقدم برندهای داخلی صنعت کفش باید تقویت شوند. آن دوران وقتی چکمه های این برند می پوشیدیم و در چاله چوله های پر از آب قدم می گذاشتیم احساس می کردیم یک نیسان پاترول چهار در با تزیینات افترمارکت سوار شده ایم!
خطرناک ترین شوخی عمرتان چه بوده است؟
سال 75 در دانشگاهی در غرب کشور زبان انگلیسی می خواندیم.یک شب شیطان گولمان زد و به شوخی به یکی از همکلاسی ها زنگ زدیم که شما مشکل گزینشی دارید و باید به سازمان سنجش بیائید. آن بنده خدا هم صبح روز بعد به سازمان سنجش رفت! خدا باعث و بانی اش را به راه راست هدایت کند.
نظرتان راجع به اهدای عضو چیست؟
والا اهدای عضو خوب است ولی به شرطی که اکوسیستم قبور و دنیای اموات به هم نخورد و حشرات الارض به ویژه حشرات تحت الارض به ما بد و بیراه نگویند! شما یک ویجو یا همان گورکن را در نظر بگیرید که چشمش به درِ قبرستان خشک می شود تا یک جنازه تر و تازه و سالم را چال کنند. این زبان بسته نیمه شب دست زن و بچه را می گیرد و به امید خوردن یک دست کبد کم چرب یا قلب تازه و رقیق با رعایت پروتکل های بهداشتی دسته جمعی به دل خاک می زنند! آن وقت با جنازه ای مواجه می شوند که مثل ماشین مشتی ممدلی خدا بیامرز نه دل و قلوه دارد و نه کبد و کلیه... شما باشید از خجالت آب نمی شوید؟! خدا هیچ گورکنی را شرمنده زن و بچه اش نکند...
مسخره ترین رویدادی که دیده اید؟
تمرین تیراندازی با تفنگ خالی در اردوی تیم ملی تیراندازی! طرف با سال ها سعی و تلاش به اردوی تیم ملی تیر اندازی دعوت می شود و با هزار امید و آرزو راهی هتل المپیک می شود. بعد از صبح تا شب تفنگ خالی دستش می دهند تا مقابل سیبل دراز بکشد و چشم هایش را تنگ کند و کیو کیو کند! این کار را بچه ها در کوچه و خیابان و پشت بالشت و رختخواب خانه شان هم انجام می دهند. جالب اینجاست که با همین مدل تمرین مدال طلای المپیک هم صید می کنند!
اگر یک کاره ای شوید چه قانونی وضع می کنید؟
من اگر یک کاره ای شوم ورزش همگانی، مسواک و درختکاری را اجباری می کنم. یعنی قانون وضع می کنم برای اخذ هر نوع مجوز و مدرک باید تعداد مشخصی درخت کاشته شود. خواه اخذ مدرک دیپلم و لیسانس باشد یا مجوز مرغداری و گاوداری و کارخانه و ... مجازات قطع هر درخت هم غرس 100 درخت اعلام می کردم.
اگر ماشین زمان در اختیار تان باشد به زمان گذشته سفر می کنید یا آینده؟
والا آقای روحانی گفته به عقب بر نمی گردیم. با این وجود من دوست دارم به گذشته سری بزنم و به اعماق تاریخ سفر کنم! ببینم حافظ که این همه از باده و می انگوری و شراب صبوحی و ... صحبت کرده اصلاً به میخانه می رفت یا فقط چای قند پهلو و شربت سکنجبین می خورد؟! دانستن مارک تیشه فرهاد هم از دیگر ابهامات ذهنی بنده است!
راز نگفته ای دارید؟
بله من تقریبا 175000 روز است که سیگار نکشیده ام!
یعنی چند سال؟
بیش از 47 سال!
ویژگی خاصی دارید؟
یکی از خصلت های من خواب دیدن زیاد است. تقریبا هر شب یک دی وی دی کامل خواب می بینم. فرقی هم نمی کند کی و کجا خواب باشم. پشت فرمان هم اگر چرت بزنم بازهم خواب می بینم!
تا بحال پشیمان شده اید؟
یک شب خواب دیدم در یک پارک می خواهیم فوتبال بازی کنیم که نیمار و علی دایی هم بودند. اما وقتی رفتم تا کفش ورزشی بپوشم، از خواب بیدار شدم. هیچ وقت خودم را به خاطر این موقعیت از دست رفته نمی بخشم!
اگر الان بفهمید سرطان دارید چه حسی پیدا می کنید؟ اولین کاری که انجام می دهید چیست؟
از وزیر بهداشت ، درمان و پزشکی پنهان نیست از شما چه پنهان، من چون یک بار سکته قلبی کردم، فکر کنم دینم را به عزرائیل ادا کرده ام. حالا عزرائیل به هر نیتی با ما شوخی کرده ، قصد ترساندن ما را داشته یا می خواست ما از باقیمانده عمرمان بهتر استفاده کنیم یا برای عبرت سایرین بوده و ... خلاصه هر چی که بود ما به قول پرستارا روی باند رفتیم و برگشتیم. فکر کنم همین یک دست سکته برای من کفایت است!
آخرین باری از دست فرزندان تان حرص خوردید کی بود؟
بچه دومم یک بار حسابی حرصم را در آورد. آن هم موقعی بود که هشت ماهه دنیا اومد. حسابی به او توپیدم و دعوایش کردم! بعد هم برایش توضیح دادم این کارش ممکن بود هم سلامت خودش را به خطر بیندازد هم سلامت مادرش را!
آینده را چگونه پیش بینی می کنید؟
بشر به جایی می رسد که می تواند که از تمام اطلاعات مغزش بک آپ بگیرد و در جایی ذخیره کند و حتی آنها را در سایت دیوار و آمازون به فروش برساند. با این سیستم دیگر بساط کنکور جمع می شود و مشکل کلاس های کنکور ، خرید و فروش سوالات امتحانی ، صندلی فروشی در دانشگاه ها و ... حل می شود و شما می توانید با یک خرید پورت یو اس پی 40 هزار تومانی و انتقال اطلاعات به مغزتان یک شبه جراح ، دندانپزشک، خلبان و حتی شاعر شوید! البته اگر سازمان سنجش و حضرات گاج و قلم چی اجازه بدهند!
سخن آخر
برخی معتقدند « روزی آخرین نفری که ما را می شناسد، خواهد مرد و دیگر هیچ خاطره ای از ما باقی نخواهد ماند. همین قدر ترسناک...» اما من معتقدم کسی که از خودش نام نیک به جا بگذارد، هرگز نخواهد مرد. البته با اجازه جناب سعدی و حافظ و سنایی و ...
26 ایده برای جشن واکسن!
بی تعارف و رک و راست باید اعتراف کنم بنده از هر طرح و ایده ای که به اندازه یک سرگین غلطانک چرخ اقتصاد مملکت را تکان بدهد، به احسن وجه و خیلی شدیدالحن حمایت می کنم.( بماند که این حشره 350 برابر وزن خود سرگین قل می دهد!) حالا می خواهد جشن baby shower یا همان جشن تعیین جنسیت نوزاد و یا گودبای پمپرز باشد یا جشن تولد دو سالگی اینستاگرام آقای نماینده و یا جشن امحای کتاب ببخشید جشن امضای کتاب فلان سلبریتی پیژامه پوش! هر فعالیتی که برای چهار نفر ایجاد شغل کند و محرک چرخه تولید و اقتصاد باشد،باید برایش تره خرد کرد.
الان هم که به سلامتی کشتی کشتی واکسن در حال وارد شدن به کشور است، جشن واکسن مد شده است و در برخی شهرها پکیج فیلمبرداری حرفه ای ارائه شده است در حد لیگ های جهانی و تب تند عکاسی از لحظه تزریق واکسن کرونا برخی را به فکر درآمدزایی مشتی انداخته است.
در یکی از این آگهی‌ها آمده است: 5 دقیقه فیلم از لحظه خروج از منزل تا بعد از تزریق به همراه مصاحبه بعد از تزریق و همچنین فیلم برداری هوایی از ورود به مرکز واکسیناسیون و خروج به علاوه ۱۰ برگ آلبوم و دو شاسی ۳۰×۴۰ از چهار میلیون و ۵۰۰ هزار تومان. البته در برخی دیگر از آگهی‌ها این مبلغ تا ۲۰ میلیون هم دیده می‌شود!
شاید الان با خودتان فکر کنید این دست جلف بازی ها و جشن واکسن راه انداختن، شان افراد را پائین می آورد و شکاف طبقاتی را عیان می کند و ... ولی در جریان باشید همین قرتی بازی اگر درست انجام شود، دستکم 20 نفر اشتغال زایی مستقیم دارد و چهل پنجاه نفر هم به صورت غیر مستقیم سر کار می روند. بماند که در چنین مراسمی دستکم دویست سیصد هم همین طوری تا پاسی از شب سرکار هستند!
یکی از سورپرایز های جشن واکسن می تواند یک جعبه ی بزرگ با کلی بادکنک هلیومی، با دو رنگ متفاوت باشد. مثلاً بادکنک های صورتی نماد واکسن سینوفارم و بادکنک های آبی نماد واکسن اسپوتنیک هستند.
برای پایان دادن به انتظار مهمان ها می توان از پیناتا هم استفاده کرد. پیناتا یک بازی و یا یک سرگرمی مخصوص تولد یا مجالس عروسی است که با کشیدن روبان و یا ضربه زدن به آن کاغذ رنگی، شکلات و هدایای کوچک از آن می ریزد. در چنین جشنی با کشیدن روبان توسط میزبان و ریخته شدن روبان های هم رنگ با نوع واکسن، دق دادن مهمان ها به پایان می رسد!
فلذا توصیه می شود شما به جای ایراد گرفتن از چنین مراسمی به گردش مالی و ایجاد اشتغال حاصل از پخت کیک، طراحی تم مراسم، عکاسی، فیلمبرداری، ساخت کلیپ، تهیه میوه و شیرینی، پخت و سرو شام، توزیع گیفت یا همان هدیه بین مهمانان و ... فکر کنید که چقدر اشتغال زایی دارد و چند خانواده نان می خورند؟!
حالا بی زحمت سایر ایده ها و طرح های مختص جشن واکسن را خودتان در اینترنت جستجو کنید یا طراحی کنید. بیل که به کمرتان نخورده است!