افزایش یکهویی آمار اشتغال با ایجاد شغل خانه داری!

باسمه تعالی

افزایش یکهویی آمار اشتغال با ایجاد شغل خانه داری!

بزرگی در جایی گفته کلمات را خالقی هست؛ آنها یک روز به دنیا می آیند و روزی هم از بین ما می روند! الان هم موعد خداحافظی «خانه داری» فرا رسیده است. نه آقا شما نگران بشور و بساب در منزلت نباش. قرار نیست با خداحافظی خانه داری کارهای خانه روی زمین بماند؛ بلکه از این به بعد قرار است خانه داری هم در زمره مشاغل محسوب شود و خانه داری به محاسبات اقتصادی و آماری راه پیدا کند. یعنی همانطوری که در نظام سلامت خدمات پرستاری رتبه بندی شده است و قرار است به ازای هر خدمتی که پرستار انجام می دهد، مبلغی جدا گانه دریافت کند از این به بعد قرار است خدمات خانه داری نیز ارزشگذاری شوند و بابت هر کار دستمزد جداگانه ای معین شود! ( هر چند 9 سال از تصویب طرح ارزشگذاری خدمات پرستاری گذشته ولی از اجرای آن خبری نیست!)

البته این موضوع ارزشگذاری کار در خانه چندان جدید نیست و برای اولین بار کمپین بین المللی «دستمزد برای کار های خانگی» در سال 1972 از سوی برخی فعالان حقوق زنان در آمریکا تشکیل شد. ( ملاحظه می فرمائید تمام آتش ها از گور آمریکا بلند می شود!)

در ایران هم این داستان از سال 83 کلید خورد. خانم شهیندخت مولارودی معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری نیز در این خصوص گفت: موضوع ارزشگذاری کارخانگی برای اولین باردر دستور کار ما قرار گرفته است و ما در تلاش هستیم بر این اساس خانه داری به عنوان یک شغل محسوب شود.( جوان – 31 تیر 94)

آنچه که مسلم است با اجرای این طرح در درجه اول آمار اشتغال به طرز چشمگیری نور بالا می زند و یکهو 18 میلیون به آمار شاغلین اضافه می شود که می توان آن را یکی از دستاورد های بزرگ دولت نامید. اساساً پرداختن به آمار و اهتمام جدی داشتن به مقوله آمار را می توان یکی از اصلی ترین، حیاتی ترین، بنیادی ترین، حساس ترین و در یک کلام مهم ترین راهبرد سیاسی دولت ها نامید. در حقیقت دولت ها به هیچ عنوان ول کن آمار ها نیستند و دائم در صدد جابجا کردن آمار های مثبت به سمت بالا و کاستن آمار های منفی هستند. در همین زمینه اشتغال اگر عنایت داشته باشید در حال حاضر پارک بان ها، داد زن ها، نگهداران جای پارک، فروشندگان دوره گرد، فروشندگان مترو و در یک کلام کسانی که یک ساعت در هفته کار می کنند جزو شاغلین محسوب می شوند( بر اساس تعریف جهانی ILI یا همان سازمان بین المللی کار) حالا شما تصوربفرمائید یک شبه به این آمار 18 میلیون خانه دار اضافه شود. باور کنید جا دارد مثل جشن هسته ای یا باخت تیم ملی فوتبال به آرژانتین یک بار دیگر مردم به خیابان ها بیایند و از خودشان شادی در کنند!ً

با این وجود ذکر این نکته ضروری است مطابق تعالیم دینی ما زن وظیفه ندارد خدمت خانه را انجام دهد و غذا تهیه کند و یا نظافت و مانند آن را انجام دهد مگر به میل خود و اگر مرد او را مجبور به این کار ها نماید زن می تواند حق الزحمه خود را در برابر این کار ها از مرد بگیرد. از سوی دیگر بر اساس روایات جهاد زن انجام کار خانه و شوهر داری است و ارزشگذاری اقتصادی کار خانه نباید مانع از در نظر گرفتن ارزش های معنوی تربیت فرزند و فراهم آوردن محیطی سالم، پویا و با نشاط برای حیات یک خانواده شود.

در ضمن درست است که دلار های بلوکه ما بعد از توافق آزاد شده اند ولی ظاهراً قبلاً پیش خور شده اند و منبع مالی جدیدی هم ارزشگذاری شغل خانه داری پیدا نشده است. با این وجود اگر تامین منابع مالی این طرح بر  عهده مرد خانه باشد، خلق الله همین طوری هشت شان گرو نه که خوب گرو دوازده و سیزده است. از سوی دیگر این خضاب را در حال حاضر به ریش دولت هم نمی توان مالید چرا که چوب خط دولت هم که با 4 میلیون عائله کارمند و هفتاد هشتاد میلیون یارانه بگیر پر است. فذا پیشنهاد می شود دوستان به منظور تکریم مقام شامخ زن به همان برگزاری همایش و نشست های سالیانه بسنده کنند و فعلاً  از ارائه طرح های هرمنوتیک و سوفسطایی پرهیز کنند!