در احسان بگشا و پس آمار مرو!

 آقا این ماجرای کار و آمار کار از نظر سازمان جهانی کار و آمار های ارائه شده در خصوص ایجاد اشتغال از طرف دوستان هم برای خودش ماجرایی شده است. البته این ماجرا ریشه در ته اعماق تاریخ دارد. در گذشته کار به قدری زیاد بود که دولتمردان از مردم خواهش می کردند که کار کنند و روی بیلبورد های تبلیغاتی آن دوران عبارت « برو کار میکن مگو چیست کار» را درج می کردند ولی در حال حاضر اوضاع، پشت و رو شده و علی رغم اینکه مردم به فرمایش ملک الشعرای بهار و «سرمایه جاودانی بودن کار» ایمان دارند، ولی در پاسخ « برو کار میکن مگو چیست کار» معتقدند« تو حرفت حسابه ولی نیست کار!» مردی هم که همه کار ها را یک تنه انجام می داد و قصد داشت برای سه و نیم میلیون بیکار، پنج میلیون شغل ایجاد کند، در حال حاضر نیست و ما هم از وضعیت اشتغال ایجاد شده در دوره نامنبرده بدون اطلاعیم.  بگذریم. راستش را بخواهید درست است که ما سواد درست و حسابی نداریم و زیاد از این آمار ها  سر در نمی آوریم ولی ظاهراً این آمار ها صدای کارشناسان را نیز درآورده است: «نایب رئیس کانون انجمن‌‌های صنفی کاریابی‌ها گفته است مشاغل ارائه شده با نیاز کارجویان همخوانی ندارد. مثلاً یکی تخصص ساخت آپولو دارد و رفته آنجا و به او پیشنهاد پاک کردن چربی روی گوشت در مغازه قصابی را داده‌اند. یا یکی قصاب است به او همکاری در مهدکودک را پیشنهاد کرده‌اند یا یکی فرهنگی است و به او کار در کارخانه لواشک‌سازی را داده‌اند. از آنطرف هر کس را که معرفی کنی برود یکجا و یک ساعت آنجا باشد (فقط یک ساعت!) کار ایجاد شده است. به این می‌گویند آمار...» ( روزنامه جوان – 10 آبان 93)  خدا وکیلی این بابا حق دارد. چرا که ما هم هنوز متوجه نشدیم که چطور سازمان جهانی کار یک ساعت کار در هفته را جزو مشاغل رسمی حساب می کند. حتماً آنجا هم یک نفر دارد همه کار ها را یک تنه انجام می دهد! علی ای حال با عنایت به اینکه موضوع کار شوخی بردار نیست و با وجود اینکه  اکثر دوستان، همکاران، بچه محل های من حقیر روسیاه معتقدند « وز من همه کار نا نکو می آید» ولی ما بر اساس تعهد اجرایی و تخصصی که در وجودمان نهفته است به ناچار به ارائه طریق در این خصوص می پردازیم:  الف) بی خیال آمار: از شما چه پنهان امروز اگر در هر خانه ای را باز کنید دست کم با دو تا لیسانس بیکار مواجه می شوید که در روزنامه ها در به در دنبال کار می گردند. پیشنهاد می شود یک چند صباحی دوستان آمار گیر دور مقوله کار و بیکاری و ایجاد اشتغال را فاکتور بگیرند وبا اعداد و ارقام بازی نکنند و دولت در عمل کار ایجاد کند و به قولی «در احسان بگشا و پس آمار مرو.»  ب) توجه به سایر صفحات سایت سازمان جهانی کار: هر چند توجه به سبک و سیاق آمارگیری در کشور های دیگر و استفاده از تجارب سایرین عین صواب است ولی دوستان عنایت داشته باشند فقط به نحوه آمار گیری و محاسبه تعداد شاغلین بر اساس مفاد و محتویات دستورالعمل سازمان جهانی  کار توجه نکنند. اگر زحمتی نیست در سایت ILO  به صفحه بیمه کارکنان، حقوق، دستمزد، مزایا و پاداش کارکنان ، بیمه بیکاری و ... هم یک نیم نگاهی بیاندازند!