صفر تا صد چهارشنبه سوری!

قدیمی ها معتقد بودند« آتش اگر اندک است حقیر نباید داشت.» فلذا ما امروز تصمیم داریم راجع به ابتدا و انتهای مقوله سوزان چهار شنبه سوری بنویسیم. هر چند اول چهار شنبه سوری با نشاط و سرگرمی همراه است، ولی بر عکس شاهنامه آخرش چندان خوش نیست و به کلینیک سوانح سوختگی و آسیب های چشمی و جسمی و .... منجر می شود. راستش را بخواهید صفرِ «چهارشنبه سوری» یا همان فلسفه به وجود آمدن آن چندان شفاف نیست و نظرات بسیار است ولی هر چه بوده مردم در ادوار گذشته در آخرین چهار شنبه سال، برای سرگرمی مقداری پوشال کولر(!) یا کاغذ خرد شده جعبه میوه را آتش می زدند و مقداری هم عنبر و زعفران در آتش می ریختند تا فضا معطر شود. بعد هم چند بار از روی آتش می پریدند و در حقش دعا... در واقع خلق الله با همین رسم و رسومات سنتی و ماندگار و از همه مهمتر «کم خطر» نظیر داستان سرایی، فال حافظ، چهارشنبه سوری، شب چله، صله رحم، شب نشینی و ... خود را سرگرم می ساختند.

اما در مورد صدِ « چهار شنبه سوری» نیازی به داستان سرایی حقیر نیست و کافی است سه شنبه شب سر خود را ( با رعایت کامل مسائل امنیتی) از پنجره بیرون بیاورید. تقریباً شاهد چیزی شبیه به جنگ های خیابانی یا شبیه سازی جنگ جهانی سوم را مشاهده خواهید کرد که فقط سنگر بندی و تیر اندازی مستقیم کم دارد!

منتهی سوالی که این وسط ذهن بنده و سایر متخصصان علوم رفتاری را در گیر کرده این است که چرا دوستانی که سینه چاک مراسم چهار شنبه سوری هستند و مخالفان با این خشونت سوزان را به مقابله با تاریخ چند هزار ساله و هویت اصیل ایرانی متهم می کنند و کم مانده انجمن ملی چهارشنبه سوری و چهارشنبه اولی ها و ... راه بیاندازند، چرا در توسعه و گسترش بقیه سنت ها و مراسمات گذشتگان تلاش نمی کنند؟! بالاخره در گذشته فقط چهارشنبه سوری که وجود نداشت. این همه دانشمند و طبیب ایرانی و شاعر پارسی گوی در طی چند هزار سال آثار و خدمات ارزنده ای به بشریت عرضه کردند، کتاب نوشتند، شعر سرودند، آثار تاریخی ماندگار خلق کردند، و قس علی هذا ... ولی عده ای از تاریخ روشن و درخشان گذشتگان و نیاکان ما فقط همین چهار شنبه سوری تحریف شده در خاطرشان مانده و هر گونه تلاش در جهت اصلاح یا کاهش اثرات آن را ذَنب لایغفر می دانند! علی ای حال در راستای کاهش اثرات نامطلوب چهار شنبه سوری فعلی چند توصیه دوستانه ارائه می کنیم:

الف) نمایشگاه یا موزه آتش: پیشنهاد می شود در هر شهری یک نمایشگاه یا موزه از تصاویر افرادی که در این شب زخمی شده اند و بخشی از سلامت خود را از داده اند، راه اندازی کنیم و دانش آموزان را به بازدید از این موزه یا نمایشگاه ببریم تا عبرت بگیرند.

ب) برخورد با فروشندگان: به منظور شفاف سازی و آگاه سازی مستقیم اثرات منفی مواد محترقه، پیشنهاد می شود فروشندگان این مواد را در جایی حبس کنیم. سپس چند تا از بسته های انفجاری پر ملات و پر صدا را زیر پایشان منفجر کنیم.( البته با رعایت اصول زیست محیطی و امنیتی) آن وقت آنها متوجه می شوند که ترکاندن موارد محترقه زیر پای بانوان باردار یا افراد مسن و کودکان چقدر خطرناک است!

پ) کمپین «نه به چهار شنبه سوری»: بعد از اجرای موفقیت آمیز کمپین های «نه به یارانه» و «نه به دخانیات» می توان کمپین «نه به چهار شنبه» سوری راه انداخت و از تبعات این سرگرمی سوزان کاست.