سندرم وام های بی بازگشت!

ما همواره در عرایض و فرمایشات فلک فرسا و مدبرانه مان به این نکته اذعان داشته و داریم که گاهی از درک برخی مسائل بسیار جزئی و خرده عاجزیم و با شهامت هم به این نکته اعتراف می کنیم. یکی از این موارد قوانین و مقررات بانکی است و به طور مشخص اینکه چطور می شود که برای دریافت یک وام ناقابل چند میلیون تومان بانک مو را از ماست خامه ای می کشد و از شماره کفش وام گیرنده تا قبض آب و برق خانه اش را استعلام می کند ولی در مورد اعطای وام های میلیاردی داستان تقریباً مثل شاباش در عروسی ها است! تا جایی که ما اطلاع داریم اگر در سیستم بانکی، تحویل دار مبلغی را به اشتباه به کسی پرداخت کند، خودش موظف به جبران است. حالا چطور رئیس بانک چند میلیارد تومان پول ناقابل را دو دستی تقدیم کلاهبردار(!) با امضا سند جعلی می کند و پاسخگو هم نیست برای حقیر در زمره همان 60 سوال بی پاسخ است. اما اصل ماجرا: حجت الاسلام غلامحسین محسنی اژه ای در چهل و نهمین نشست خود با خبرنگاران گفت:دیروز نامه ای یکی از بانکها فرستاده بود که فردی با سند امضا جعلی 300 میلیارد تومان وام گرفته و آن را باز نمی گرداند!( جام جم – 31 تیر 92)
البته اینکه نام نبرده این مبلغ را برنمی گرداند، جای تعجب نیست. این که رئیس چطور این مبلغ را به ایشان هبه کرده است و ضمانت برگشت ندارد، عجب است. علی ایحال با عنایت به اینکه در سال های اخیر «سندرم وام های بی بازگشت» شیوع پیدا کرده است چند پیشنهاد کم هزینه و اجرایی خدمت بزرگواران بانک مرکزی ارائه می کنیم:
الف) برگزاری دوره های in service traning: پیشنهاد می شود هر از گاهی برای روسای بانکها دوره های «آموزش ضمن خدمت» برگزار شود و در این دوره ها تاکید شود که کلاهبردار لزوماً ساختار فیزیکی جداگانه و ویژگی منحصر به فرد خاصی ندارد و مثل سایر ابناء بشر، ظاهری عادی و معمولی دارد و دوستان باید بیشتر حواس خود را جمع کنند. ضمناً در فرآیند کلاهبرداری، کلاه اصلاً نقش ندارد و این یک اصطلاح است. ب) تائید نهایی وام: به منظور جلوگیری از شاباش بیت المال در برخی بانکها، پیشنهاد می شود تائید نهایی پرونده های وام و خسارت ناشی از عدم بازپرداخت آن به تحویداران بانکها تفویض اختیار شود! در ضمن از قدیم گفته اند:« از خدا بترس و از دیگران ایمن باش!»