عکس فتوژنیک و آرایش سیاسی!

ما بالاخره متوجه نشدیم چرا تا اسم آرایش می آید یک عده بلافاصله یاد آینه و قیچی و روم به دیوار آب و خال و خط و سایر مواد مرتبطه می افتند! آقا جان آرایش کردن فقط بزک کردن و سرخاب سفید آب زدن نیست. البته اینکه تصور کنیم آرایش کردن بالکل چیز بدی است، اصلاً صحیح نیست. در گذشته هم آرایش و پیرایش در سطوح مختلفی انجام می شد ولی ملت فقط به آرایش ظاهر بسنده نمی کردند و با پند و گفتار هم، باطن خود را آرایش می کردند و به قول شاعر: «زپند توآرایش جان کنم» اما از موقعی که مواد آرایشی و آلایشی فله ای از کشور چین به سراسر دنیا سرازیر شدند ملت فقط به آرایش ظاهری توجه می کنند و دور بقیه آرایش ها را قلم گرفته اند و ما اگر همین طور پیش برویم در رنکینگ جهانی به زودی جایگاه عربستان را در صدر جدول مصرف مواد آرایشی خواهیم گرفت! الان هم که فصل انتخابات است برخی نامزد ها در «آرایش سیاسی» دنبال زرق و برق هستند. تا جایی که استاد محمد جواد لاریجانی برنامه گفتگوی ویژه خبری شبکه دو سیما نسبت به این مسئله هشدار داد و گفت: نامزدها دنبال عکس فوتوژنیک نباشند مانکن که نمی‌خواهیم انتخاب کنیم!
البته آرایش سیاسی درجات و مقامات فراوانی دارد که گاهی اوقات به تغییر چهره افراد منجر می شود ولی بحمدالله مردم ما خودشان یک پا تحلیلگر و کارشناس هستند و به قول عمو سیفی دوغ را چشم بسته از دوشاب تشخیص می دهند...
علی ای حال از آنجا که بحث انتخابات یک بحث جدی است و با سرنوشت مردم عجین است، ذکر چند نکته در این خصوص ضروری است: الف) در این شرایط حساس مردم از روی ظاهر کسی را انتخاب نمی کنند و به کسی رای می دهند که برنامه محور و دور اندیش باشد. ب) نامزد های انتخابات عنایت داشته باشند که مردم به پوستر و آگهی رای نمی دهند بلکه به آگاهی رای می دهند. پ) در ضمن از قدیم گفته اند «به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را» بنابراین صرف هزینه های گزاف و تهیه پوستر و بنر و آگهی های پر زرق و برق در تبلیغات جواب نمی دهد و ممکن است نامزدی که به حرف ما گوش نکند تنها بماند و مجبور شود بعداً این شعر را با خود زمزمه کند: من از شهر تو چون نالان می گذرم . . . تنها پوستر من باشد همسفرم!