روز های آلاینده شهر!

کاظم ندافی نماینده وزارت بهداشت در کمیته کاهش آلودگی هوا: « اگر چه هیچ دستگاهی حق تشویش اذهان عمومی را ندارد اما مردم حق دارند از تعداد روز های آلاینده شهر ها طبق استاندارد های روز دنیا مطلع شوند و ارائه آمار به صورت میانگین درست نیست.»(روز نامه ایران 14 فروردین 91)

راستش را بخواهید تشویش اذهان عمومی یا خصوصی چیز خوبی نیست ولی از قدیم گفته اند: « سری که درد نمی کنه سالمه!» حالا چرا مش کاظم اصرار دارد مردم از تعداد روز های آلاینده شهر ها آن هم طبق استاندارد های روز دنیا مطلع شوند ، خدا می داند. مگر سیستم اعلام خبر به صورت کلی و میانگین چه اشکالی دارد ؛ همین قدر که مردم بدانند هوا در طول سال چند صد روز آلاینده و در اوج خطرناکی است کفایت است و اینکه مردم تهران بدانند در سال مثلاً 360 روز هوا آلوده است فقط اضطراب آنها زیاد می شود!

در ضمن ایشان شستشوی خیابان ها و نه آب پاشی آنها و جابه جایی مصالح ساختمانی در کانتینر های در بسته را از مهمترین اقدامات برای کاهش ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون دانستند.

ظاهراً این جناب ندافی هم مثل مبدع طرح 6-3-3 آموزش و پرورش - که ساکن مالزی است و هفته ای دو روز برای پیگیری این طرح به ایران می آید - ساکن تهران نیست. چرا که اگر ایشان کارگرانی را که روی مصالح ساختمانی بالای کامیون ها نشسته اند ، می دید ، طرح حمل و نقل با کانتینر را مطرح نمی خواست و یک فضایی هم برای تنفس این بندگان خدا در نظر می گرفت.

در ضمن تهران مگر شهرک سینمایی است که ده بیست خیابان داشته باشد و هر روز آن ها را شستشو دهند. در ثانی هنوز آثار لکه ها و کثیف کاری روی برخی از ساختمان های شهر ، ناشی از طرح من در آوردی تلطیف هوای آلوده تهران با آب پاشی با هواپیما آنهم با آب رودخانه پشت فرودگاه قلعه مرغی از بین نرفته اند و هیچ شیشه پاک کنی هم قادر به پاک کردن لکه های موجود نیست. حالا توقع دارند خیابان ها را نیز هر روز شستشو دهند. با کدام آب معلوم نیست. علی ایحال با عنایت به این که در این چند سالی که آلودگی زمین و هوا در تهران غوغا کرده و هیچ طرحی نتوانسته با ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون دست و پنجه نرم کند چه رسد به غول آلودگی ، بهتر است کار را به نیروهای سماوی بسپاریم و هوای آلوده را با باد فراری دهیم و ناپاکی ها را نیز با آب سفید: « به هنگام سختی مشو ناامید/ کز ابر سیه بارد آب سفید! » م