«آزمون وسع» و اعتراض شدید فقر و قناعت!

باسمه تعالی 

به قلم وحید حاج سعیدی

یکی از مشکلات ما خبرنگاران و روزنامه چی ها «سندرم چی بنویسم پسا نوروز» است. چون در ایام نوروز نشریات منتشر نمی شوند پشتمان باد می خورد و بعد از نوروز تا موتور مان روشن شود، خودکارمان را پیدا کنیم، دنبال سوژه بگردیم آن هم برای کاری بی جیره و مواجب چند هفته ای طول می کشد و داد مدیران مسئولان و سردبیران در می آید. اما امسال خدا را شکر علی رغم ادعای برخی دوستان مبنی بر کم بودن سوژه های طنز در دولت فعلی، از همان اول سالی سوژه پشت سوژه است که از در و دیوار دولت تراوش می کند. از پرتاب میکروفن خبرنگاران به سبک رونالدو توسط وزیر و واردات هواپیمای مرجوعی گرفته تا دود شدن 55 میلیارد نخ سیگار در مملکت ، ادغام موسسات غیر مجاز در بانک ها، ثبت نام حداکثری دوستان سلبریتی و غیر سلبریتی در شورا ها و ... 

اما گل سر سبد سوژه های امسال برگزاری «آزمون وسع» برای شناسایی افراد نیازمند جهت تحویل سبد کالا می باشد. در واقع بعد از افتضاحی که سه سال قبل در حین توزیع سبد کالا رخ داد و فرهنگ آریایی مان را در یک مقطع عادی و غیر بحرانی نشان دادیم، دولت تصمیم گرفت علی رغم خروج از رکود ، طرح آزمون وسع را پیاده کند. مستحضر هستید که آزمون وسع یک آزمون علمی و طرح بین اللملی مربوط به دوران رکود شدید است و عجالتاً ربطی به انتخابات و طرح های پوپولیستی ندارد وگرنه با یک کیسه سیب زمینی می توان 40 میلیون رای جمع کرد! 

و اما آزمون وسع ... آزمون وسع یا همان Means test  بررسی رسمی وضع مالی یک فرد به منظور تعیین نیاز آن به دریافت کمکهای دولتی است. پیشینه ی این آزمون به دوران رکود بزرگ بازمی‌گردد. زمانی که شمار زیادی از کارگرها به مدت طولانی بیکار بودند و به موجب طرح بیمه ی ملی از کمک بیکاری استفاده می‌کردند. میزان هر کمک پس از سال ۱۹۳۱ میلادی بیشتر به وجود منابع دیگر در اختیار سایر اعضای خانواده بستگی داشت و پرسشنامه‌های مربوط به این موضوع را آزمون وسع می‌گفتند.

حالا چرا در دوره ای که ما با تمام قوا از رکود عبور کرده ایم و پوزه تورم و بیکاری را هم به آسفالت مالیده ایم ، قصد اجرای طرح های مربوط به دوران رکود بزرگ را داریم، قطعاً به تدبیر این دولت برمی گردد. چرا که دو روز دیگر مثل داستان یارانه ها مجبور نشویم سبد های اعطایی به ثروتمندان را پس بگیریم و دم انتخابات برایمان درد سر بشود! 

علی ای حال از آنجا که تعمیم طرح های صواب امری پسندیده و منطقی است چند راهکار و پیشنهاد با همین رویکرد افاضه می شود: 

الف) ورودی آزمون: از آنجایی که دریافت ورودی در کشور ما از مبادی سرویس های بهداشتی گرفته تا ورودی جنگل و دریا و شهر بازی و برگزاری آزمون های مختلف به امری عادی و روتین بدل شده است، پیشنهاد می شود به منظور برگزاری هر چه منسجم تر «آزمون وسع» مبلغی معادل ثبت نام سهام عدالت دریافت شود، تا فقط افراد نیازمند واقعی در این آزمون شرکت کنند! 

ب) روایی آزمون: به منظور بالا بردن روایی آزمون و استتناج نتایج علمی در انتهای پرسشنامه تعداد بیکاران، طلاق گرفته ها، فوق لیسانس ها و دکترای بیکار و ... هر خانواده نیز سوال شود تا این اعداد و ارقام در اعلام رسمی آمار افراد مذکور مورد استفاده قرار گیرند! 

فقط در پایان ذکر این نکته ضروری است که با وجود مشکلات عدیده اقتصادی مردم چشم امیدی به وزیران ثروتمند و چند هزار میلیاردی ندارند و سرخی صورتشان با سیلی را از پر کردن برگه گدایی خوشتر می دارند! به قول شاعر «ما آبروی فقر و قناعت نمی بریم . . . با پادشه بگو که روزی مقدر است!»